Roadtrip Australie 1: Cairns naar Brisbane

Op 11 mei kwamen we na een gebroken nacht uiteindelijk aan in Cairns. Het bleek dat de verbindende vlucht van Darwin naar Cairns was geannuleerd en we dus in Darwin verder moesten informeren hoe nu verder. Op zich geen probleem, alleen kwamen we daar om 3 uur 's nachts aan en was er niemand van de maatschappij te vinden... Uiteindelijk te horen gekregen dat we een latere vlucht met de moedermaatschappij konden krijgen. Die maakten alleen nog wel even een tussenstop in een Aboriginal-mijndorpje in de middle of niks. Al met al kwamen we toen zo'n 4 uur later aan dan we initieel dachten...

Na dus een nachtje zonder slaap doorbrengen met tijdsverschil en gedoe komen we uitgeput aan in Cairns. Gelukkig werken de aansluitingen daar erg soepel, een busje brengt naar het verhuurbedrijf waar onze campervan op ons wacht. Daar krijgen we meteen wat uitleg, wordt een inventarisatie van de schade gedaan (hij is al gepokt en gemazeld, zullen we maar zeggen) en krijgen we de sleutels. Het is even onwennig de eerste kilometers in acht maanden weer rijden, en dan ook nog aan de linkerkant van de weg! Alles gaat gelukkig soepel, slechts 1 keer worden de ruitenwissers aangezet in plaats van de richtingaanwijzer. In de buurt zoeken we een kampeerplaats op en installeren we onszelf. Het is een niet al te grote camper, meer het formaat klein busje, maar biedt genoeg slaapruimte en opslag voor onze spullen. Als we rijden liggen onze tassen op bed en als we slapen liggen de tassen op de voorstoelen. Er zou eventueel een zitje met tafel van het bed getoverd kunnen worden, maar dat besluiten we eigenlijk maar niet te doen: te veel gedoe! ;)

Meteen gaan we de stad in om onze slaap maar tegen te houden, Cairns is een relatief kleine stad met nagenoeg geen hoogbouw. Dit geeft het een lekker rustig beeld en met de oceaan aan zijn voeten voldoende te zien en te doen. Eerst wilden we hier graag duiken op het Great Barrier Reef, maar de prijzen vielen ons wel erg tegen. We zijn waarschijnlijk erg verwend in Azie, maar we dachten dat het nog wel goedkoper kon. Na een dagje in Cairns te zijn geweest zetten we koers naar de volgende bestemming: Babinda, vlakbij Cairns maar we gaan er naar toe met een omweg door de Atherton Tablelands, een heuvellandschap met boerderijen, regenwoud en watervallen. In Atherton hebben we een kunstmatige grot, gewoon in een winkelstraat, bezocht waar allerlei mineralen tentoongesteld stonden. In Milla Milla hebben we de 'waterfall circuit' gereden, hier zijn vlakbij elkaar drie watervallen die elk compleet anders zijn. Voor de atlasvolgers volgt hier een rijtje plaatsnamen waar we langs zijn gereden: Kuranda, Mareeba, Atherton, Milla Milla en dan voor Innisfail weer naar het noorden naar Babinda.
In Babinda stonden we vlakbij de Boulders, een beekje met grote rotsen erin, een erg gave plek om te kamperen.

De dag erna reden we over de Bruce Highway (langs de kust en door Innisfail en Ingham) naar Rollingstone waar we de nacht hebben gestaan. Onderweg hebben we onze ogen uitgekeken naar de diversiteit van het land: heuvels, groen, strand en boerderijen wisselden elkaar in razendtempo af. Het weer was de afgelopen dagen nog best wel lekker. Okay, niet zo warm als in Indonesie, maar zo'n graad of 25 en af en toe een buitje. Na ons nachtje daar rijden we door verder naar het zuiden naar Townsville, hier is een groot aquarium waar ook veel uitleg over het Great Barrier Reef is. Daarnaast is er een schildpaddenziekenhuis. Een boeiende plek met veel uitleg en veel vissen. De dag erna doen we een dagtripje Magnetic Island (zo genoemd door de ontdekkingsreiziger Captain Cook omdat z'n kompas hier raar deed). Het eiland is schitterend! Zeker omdat we een zonnige, maar wel winderige, dag hebben uitgekozen is het er lekker rondlopen. We wilden graag veel snorkelen, maar na een eerste poging geven we dat al snel op: er zijn simpelweg te veel golven en we zien alleen maar zand wegstuiven. Op het strand liggen was geen straf, we kozen twee verschillende baaien uit en hebben heerlijk genoten van deze mooie winterse dag. 's Avonds is er op de camping een BBQ waar veel gasten op afkomen, hier horen we dat veel Ozzies aan het rondreizen zijn. Sommigen op zoek naar werk en anderen om hun pensioen door te brengen. We zien aan de vele campers en caravans op de weg in ieder geval dat we niet de enige zijn die op pad zijn! Het was een gezellige avond waar we veel gekletst hebben.

Na Townsville zetten we de auto weer in beweging. Een eerste stop is al snel gemaakt bij een dierenpark waar we onze eerste (levende) kangaroes, koala's, cassowaries, wombats en krokodillen zien. De kangaroe's komen hier zelfs uit je hand eten! De gaafste beesten zijn toch eigenlijk cassowaries, struisvogelachtigen met een blauwe nek/hoofd en een soort hoedje op hun hoofd. Ons doel voor de dag is Airlie Beach. Dit dorpje (nu ietwat slaperig vanwege afnemend toerisme) is het startpunt voor cruises door de Whitsunday eilanden. Precies wat wij ook van plan zijn. We komen redelijk laat aan, maar we kunnen nog net voor sluitingstijd een cruise boeken voor de volgende ochtend. Er wordt gewaarschuwd voor sterke wind en dat blijkt ook waar te zijn, de boot wordt flink door elkaar geschud. De cruise brengt ons naar het witste strand van Australie (misschien wel ter wereld!), het is zo fijn dat het wel meel lijkt! Daarna varen we nog naar een baai waar we gaan snorkelen. Hier zien we superveel vissen en koraal. Het water is wel wat fris (nogmaals: we zijn verwend geraakt!) en iets minder helder dan we in Azie hebben gehad, maar dit is het dichtst bij het Great Barrier Reef dat we gaan komen en het is nu al erg indrukwekkend. Ergens zagen we een statistiekje dat Nederland qua oppervlakte in 12% van het Great Barrier Reef past. Tsja, proporties zijn hier wat anders dan thuis! Op de boot krijgen we een heerlijke lunch en praten we met nog wat een man die met zijn vrouw en zoon op de cruise is. Hij is lang geleden vanuit Nederland (Drenthe) naar Australie gekomen om een melkveeboerderij te beginnen. Het klinkt geweldig en hij nodigt ons ook uit om een kijkje te nemen. Wij gaan dit onthouden! Iets voor zonsondergang zet de boot ons weer af op de kade en gaan we winkelen voor het avondeten, nog zo iets waar we toch wel weer even aan moesten wennen. De prijzen hier zijn wel iets duurder dan in Nederland en zeker dan in Azie. Betalen blijft schrikken, maar het went langzaam. Het zelf koken is wel een verademing, altijd maar dat uiteten... ;)

De volgende dag is een lange rijdag over de Bruce Highway. Helemaal van Airlie Beach naar Town of 1770, een kleine 1000 kilometer. Ertussen ligt niet zo veel waar we wilde stoppen en is het vooral de omgeving dat indrukwekkend is en dat is prima vanuit de auto en op ruststops op te doen! Bij een van die stops zien we ook onze eerste wilde kangaroe, toch wel gaver dan die in het park een dag eerder. In 1770 wilden we graag duiken, alszijnde meest zuidelijke plaatsje op het Great Barrier Reef, maar het blijkt dat alle duikscholen hier (definitief) dicht zijn, toeristen blijven meer en meer weg en zo zakt het in. Wel is er een cool aanbod voor surflessen dus dat houden we in gedachte voor de volgende dag. Maar bij het wakker worden merken we dat surfen niet meer gaat lukken, het is al bijna middag. De rijdag van de dag ervoor heeft zijn tol geeist en dat is de roep om slaap! We maken er een relaxdagje van en blijven wat meer in de buurt van het park, proberen nog te zwemmen (koud!) en gaan weer vroeg naar bed. Het ritme is hier toch bijtijds opstaan en vroeg naar bed, omdat de dagen steeds korter worden. Het is nu rond zessen donker en dat wordt elke dag vroeger.

Uitgerust beginnen we de volgende dag (21 mei) weer aan een stukje rijden, nu naar Rainbow Beach. Nog steeds over de kilometerslange Bruce Highway. Rainbow Beach ligt aan de zuidkant van Fraser Island. Dit eiland is grotendeels zand en is wel 90 kilometer lang. Het is erg populair om hier met een 4x4 jeep overheen te rijden. Helaas hebben we die niet, maar er gaat gelukkig wel een megastoere toerbus die dat wel is. Ook nu is het vlak voor sluitingstijd nog even snel boeken voor de volgende dag en dan maar wachten tot we worden opgehaald. Dat duurt eventjes, maar uiteindelijk is de bus er. Omdat we een kampeerplekje vlak voor het pondje hebben worden we als laatste opgehaald. De chauffeur rijdt ons dwars door het bos, over het strand en door beekjes naar de beste plekken op het eiland. Zo gaan we naar Lake MacKenzie (helder!), Eli Creek (een beekje dat in de zee uitkomt) en een aangespoeld wrak op het strand. Onderweg stoppen we voor een heerlijke lunch en in de bus vertelt de chauffeur vanalles over het eiland. Ook zien we nog dingo's. Aan het eind van de dag worden we weer als eerste afgezet en picknicken we heerlijk in de camper met kaas, salami, lekkere wijn en olijven. Heerlijk terwijl de regen maar op ons dak blijft vallen!

Brisbane komt nu snel dichterbij, maar eerst nog even een stop in Eumundi. Elke woensdag en zaterdag is hier een grote regionale markt. Deze woensdag is helaas erg regenachtig (en dan te bedenken dat de naam van de regio de Sunshine Coast is). Het is er wel erg druk op de markt. We kopen lekker poffertjes (echt!) en genieten van de sfeer vanonder onze paraplu. Daarna rijden we door naar Noosa (jeweetwel, van de gelijknamige Asics-triathlonschoenen). In Noosa lopen we een rondje langs de kust en kijken daar naar alle surfers die trucjes uithalen en de beste golven uitkiezen. De avond brengen we door op de Noosa Northshore, waar we de camper bijna op het strand parkeren en er allemaal kangaroes rondlopen. Erg gaaf! Onze laatste dag richting Brisbane dwalen we een beetje rond voor de stad, eerst langs de kust en dan landinwaarts naar de Glass House Mountains. We passeren de Australia Zoo (van Steve Irwin) en genieten van het uitzicht op een aantal lookouts. Wel eventjes
'paniek' als er een lampje op het dashboard aangaat: er is iets mis met de motor. Snel bellen we de lokale ANWB die het snel identificeert en oplost, iets met de uitlaat wat niet zo erg was. Phew!
De Bruce Highway houdt voor ons op in Brisbane waar we iets ten oosten daarvan gaan logeren bij familie van Shanna in het plaatsje Wellington Point. Maar daarover (en over de rest van onze reis) later meer!