Roadtrip Australie 2: Brisbane naar Sydney

In Brisbane gaan we naar Richard (Ric) en Debbie en hun dochters Lucy en Ellie. Ric is een neef van Shanna's vader, zijn ouders zijn naar Nieuw-Zeeland geemigreerd en Ric en zijn twee broers zijn daar opgegroeid. Ric is daarna naar Brisbane verhuist en heeft daar een bestaan opgebouwd. Ze vonden het erg leuk dat er familie langskwam en de deur stond dan ook wagenwijd voor ons open. Overdag gingen we onze eigen gang, maar we waren wel op tijd terug voor het avondeten om daarna lekker te kletsen over van alles en nogwat. Van Ric kregen we ook al veel tips en daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Het was erg gezellig en we zijn erg gastvrij ontvangen. Helemaal top!

Op vrijdag 25 mei was het ronduit prutweer. De hele dag regenachtig en winderig. Niet echt weer om een stad te verkennen, maar goed, we hebben het geprobeerd. Na een paar uurtjes waren we het wel zat en zijn we weer terug naar de familie gegaan. De dag erna was het gelukkig beter weer en hebben we op aanraden van de familie doorgebracht op North Stradbroke Island ('Straddie'). Een wederom fabelachtig eiland met stranden, rotskliffen, wilde dieren en een schitterende zonsondergang.
Op zondag ondernamen we een nieuwe poging tot het verkennen van de stad Brisbane, dit keer met mooier weer en dan is de stad toch net wat mooier! We hebben afgesproken met Thomas. Hij en zijn broer hebben we in november ontmoet in Xi'an (China). Hij woont nu in Brisbane en het leek ons wel grappig om af te spreken voor lunch. Leuk om na zo'n tijd weer bij te praten. Samen met hem hebben we op de watertaxi een tochtje gedaan en hebben we een wandeling door het oudere stadshart gelopen. Tsja, echt oude gebouwen zijn er niet, Australie is pas 250 jaar geleden herontdekt door de Engelsen. Maar uit die beginjaren is nog wel wat terug te vinden.

Na nog een gezellige avond, waarbij we ook uitgelegd hebben gekregen hoe Australisch 'football' (wij zouden het rugby noemen) gespeeld moet worden, zeggen we gedag en gaan we verder. Langs de 'Gold Coast' met de indrukwekkend kustlijn, themaparken en het surfersparadijs Surfers Paradise. Een aantal keer stoppen we voor wat sightseeing, zo nemen we een supersonisch snelle lift naar de hoogste verdieping van de hoogste woontoren in Australie. Best een mooi uitzicht, helaas zien we in de verte ook wel slecht weer aankomen. Met een grijzere lucht en wat regen komen we aan het eind van de dag aan bij de voet van 'Mt Warning', de kern van vroegere vulkaan die het landschap in de omgeving heeft vormgegeven. De weersverwachting schijnt goed te zijn voor de volgende dag, dus we besluiten in alle vroegte de berg te beklimmen. Deze berg vangt als eerste plek in Australie daglicht, dat is toch gaaf om mee te maken!?!
Het begin van de klim is dus in het donker, dus met onze mijnlampjes gaan we vol goede moed tegen de berg op, na zo'n halfuur begint het te regenen en als we tussen de bomen doorkijken zien we dat het helemaal grijs is. Tot zover de kans de zon nog te zien. We zetten wel door en na nog een uur klimmen en klauteren komen we bij de top. Hier houdt het pad op en is het over rotsen je aan een ketting omhoog hijsen. Poei! Het uitzicht is dus niets en door de wind worden we bijna weggeblazen, maar de prestatie blijft. De afdaling was ook een uitdaging, maar hebben we ook weer overleefd ;) De rest van de dag hebben we in de buurt rondgereden en zijn weer bij de kust in een caravanpark terechtgekomen.

Op 30 mei zijn we weer verder de kust afgedaald via het beroemde Byron Bay met zijn prachtige vuurtoren. Na dik twee weken langs de kust gereden te hebben besluiten we nu iets meer landinwaarts te gaan. Niet echt de outback in, maar door 'New England' met dorpjes die typisch geinspireerd zijn door zijn eerste Engelse en Schotse inwoners zoals Maclean, Grafton en Armidale. Onderweg stoppen we nog in Nymboida waar het 'Museum of Interesting Things' is. Dit door Hollywood-acteur Russell Crowe gesteunde museum bevat echt allerlei bijzondere voorwerpen. Zo staan er veel filmrekwiesieten (ondermeer een uniform dat Russell droeg in Gladiator) en is er van alles te vinden over de lokaal gebruikte werktuigen. Op 1 juni komen we aan in de 'Hunter Valley', een grote wijnregio. Een perfecte plek voor ons om dus weer een nieuw vaatje aan te slaan. Ook lunchen we hier bij een boerderij die zijn eigen kaas maakt en dus verkoopt. Heerlijk!
Op aanraden van Ric nemen we voor ons laatste stukje naar Sydney niet de drukke kustroute, maar gaan we binnendoor over de Putty Road. Deze weg is grotendeels uitgehouwen uit de bergen en slingert continu door de bergen heen. Onderweg zien we erg veel motors en we begrijpen goed dat die dit erg leuk vinden!

En dan zijn we in Sydney. We staan op een vakantiepark een eindje buiten het centrum maar met een trein of bus zijn we met een uurtje in hartje stad. Op onze eerste dag de stad bekijken is het weer niet echt lekker weer, dus we besluiten musea in te gaan. In het Australia Museum focussen we ons op de Aboriginals. De oorspronkelijke inwoners van Australie zijn door de komst van de Engelsen veel van hun tradities, land en kinderen (!) kwijtgeraakt. Zo langzamerhand wordt er wel wat herstelt, maar het kwaad is al geschiedt. De Aboriginals zijn nu veelal geconfronteerd met een snel veranderende maatschappij waardoor ze veel vervallen in werkloosheid en drank- en drugsgebruik. Best triest. In de rest van het museum besluiten we alleen nog even de dinosauriers gedag te zeggen en laten dan de boel de boel. We zetten koers naar het volgende museum: het Barracks museum. Hier krijgen we wat meer informatie over de eerste ladingen Engelsen die naar Australie kwamen: criminelen voor vulling van de nieuwste stafcolonie. We krijgen een goed idee van de stappen die criminelen moesten doorlopen. Met als laatste stap vrijheid en een paar hectare land. In de avond lopen we een rondje in de haven. Met het Opera-huis en de Sydney Harbour Bridge op de achtergrond is dat gebied het toneel voor het Vivid Sydney-festival. Het is (net als we eerder al in Singapore hebben gezien) een festival waar allerlei kunstenaars met behulp van licht, projectie, geluid en lasers hun kunstwerken tentoonstellen. Erg gaaf was de kroonluchter die midden in de haven dreef en de animatie op de gevel van een gebouw in de haven.

De volgende dag zijn we met een ferry naar Manly gegaan, deze ferry vertrekt vlakbij het Opera-huis zodat je daar een heel goed beeld van krijgt. Manly ligt aan de andere kant van de haven in Sydney en ligt direct aan de oceaan. We hebben er heerlijk Fish&Chips gegeten en zijn weer bijtijds teruggegaan naar de haven, daar sloten we aan bij een uur-durende toer door het Opera-huis waar we uitgebreid verteld kregen over allerlei facetten van het gebouw. Van de moeilijkheden bij de constructie tot het aantal keer dat de tegeltjes op het dak worden gepoetst. 's Avonds hebben we gegeten bij Rick (Ric, Rick en Richard, hou je iedereen nog uitelkaar?). Rick is een neef van een kennis van de ouders van Shanna. We spraken elkaar op een feestje in de achtertuin daar (hij was even overgevlogen voor werk) en hij nodigde ons uit om langs te komen bij hem in Sydney. Nou, daar zaten we dus. Gezellig de hele avond gekletst over Australie, Nederland en de verschillen ertussen.
Dinsdag 5 juni hadden we het plan opgevat om naar het Olympisch stadion te gaan en daar rond te kijken. We wilden daar met de ferry heen, maar die bleek vanaf de aanlegplaats het dichtst bij ons niet te gaan, omdat het te laag water was. Dus werden we met de bus naar de volgende plaats gereden. Daar vertrok de boot al snel, maar zelfs zo snel dat we hem langs de stop voor het Olympisch Stadion zagen varen. Oeps! Scheen dat we de 'express'-boot hadden en niet de 'ik-stop-veel'-boot. Okee, dan maar het plan omgegooid. We zochten de bus naar Bondi Beach (het bekende stadsstrand waar de strandwachten patrouilleren) en vonden die uiteindelijk. Een klein uurtje later stonden we op het strand, alleen.... het regende pijpenstelen en de wind was enorm. Snel namen we een foto, maar we gingen vooral snel weer terug naar de bus omdat het ondertussen echt keihard aan het regenen was. Die bus kwam er en we stapten snel in, bleek het een krakkemikkige oude bus te zijn: de ramen besloegen de hele tijd en de chauffeur moest met een krant de ramen schoonmaken. Over de radio hoorden we verhalen van de buscentrale binnenkomen over weggewaaide daken en omgevallen bomen. We zijn gelukkig zonder problemen terug in ons park gekomen, wel lag er naast onze auto een grote tak van een naburige boom die ons net niet heeft geraakt. Daar hebben we nog wel even het nieuws opgezet en gezien dat het flink heftig was. Een storm die zorgde voor de hoogste golven in tijden raasde over de stad: Gelukkig zonder slachtoffers.
De volgende dag was de storm wel voorbij, maar besloten we er een luie dag van te maken. We hebben in de stad gegeten en zijn daarna naar het IMAX theater geweest voor de premiere van de film Prometheus. Het scherm in deze bioscoop is de grootste ter wereld. Dit samen met de 3D-effecten maakten het een geweldige ervaring. Karlijn, met wie we op Bali in hetzelfde oord zaten, gaf ons deze tip. Bedankt nog! Na de film zijn we nog even aangesloten bij Rick en zijn collega's die uit eten waren in een restaurant naast de bios. Hiermee kwam ons avontuur in Syndey tot een eind.

We lopen nog steeds een stukje achter met de verslagen, maar in de volgende brengen we jullie weer wat verder Australie in! Tot schrijvens!