Kolossaal Karstgebergte

Na de Three Gorges dus Guilin, een plaats die ligt in het gebied dat gekenmerkt wordt door het Karstgebergte. Nu zullen jullie je wel afvragen: en wat is een Karstgebergte dan? Wij vroegen ons dat ook af toen we het voor de eerste keer hoorden. Er waren echter zoveel mensen die er enthousiast over waren dat wij besloten het ook toe te voegen aan ons reisplan. Het ligt tenslotte op de weg naar Vietnam. Inmiddels zijn we er dus achter wat het Karstgebergte inhoudt: heel steile heuvels die als een soort kamelenbulten door het hele landschap omhoog rijzen. Lastig te omschrijven, maar de foto's maken het hopelijk duidelijker ;) De eerste dag in Guilin hebben we dan ook een wandeling door de stad gemaakt, waarbij we her en der een eerste kennismaking hadden met deze bijzondere bergen. De Li-rivier loopt door de stad, wat mooie plaatjes opleverde, zeker omdat het schitterend weer was. We zagen mensen vissen, kleding wassen en zwemmen. Ook is Richard die dag naar de kapper geweest, waarbij ze, met handen en voeten aangewezen, uiteindelijk best een aardig kapsel hebben geknipt. 's Avonds hebben we een rondje gemaakt om het meer dat midden in de stad ligt, want hier was vanalles dat verlicht was (2 pagodes (zon en maan genaamd), bruggen, bomen en poorten). Op de terugweg bij een klein restaurantje gegeten, waar ze alleen een chinese kaart (zonder plaatjes) hadden en niemand engels sprak. Door in de Lonely Planet aan te wijzen 'beef' en 'I don't eat (too) spicy' kregen we toch een heerlijke maaltijd voorgeschoteld, een leuke ervaring weer!
De volgende dag zijn we naar de Dragon's Backbone Rice Terraces geweest. De rit ernaartoe duurde bijna 4 uur, door verschillende overstappen en wachten. Eenmaal daar aangekomen besloten we een stuk van zo'n 10 kilometer te lopen van het ene dorpje (Dazhai) naar het andere (Ping'an). Vol goede moed zetten we koers richting het eerste uitkijkpunt. Op de eerste bordjes werd dit uitkijkpunt 1 genoemd, maar op de volgende bordjes stond opeens de naam van het punt. Hierdoor waren we echter zo in de war gebracht dat we niet meer wisten welke kant we op moesten. Een van de namen dus maar gekozen en besloten die te volgen, hopende op een volgende plattegrond. Een plattegrond kwam er echter niet en het pad liep steeds verder de berg op en werd minder goed begaanbaar. Op een gegeven moment kwamen er ook geen bordjes meer en was het pad niet meer dan 2 voeten breed met aan de ene kant berg en de andere kant afgrond. Toen besloten we: we zijn verdwaald! De tocht bezorgde ons overigens wel prachtige uitzichten over de rijstterrassen en daar waren we tenslotte voor gekomen! Hoog op de berg was het echter zo mistig dat we niets zagen, dat was wel jammer. De hoop om Ping'an te bereiken hadden we maar opgegeven omdat we voor donker het park wel uit moesten zijn, dus was het volgende doel de parkeerplaats in Dazhai terugvinden. Na 2 uur lopen kwamen we gelukkig weer een bordje tegen met daarop de richting van de parkeerplaats. Na nog een leuk stukje door Dazhai, waar allerlei mensen druk in de weer waren met hout zagen, stro tillen, koken en hun andere dagelijkse bezigheden. Ondanks dat we niet gedaan hebben wat we van plan waren vonden we de rijstterrassen erg indrukwekkend. Wat een hoop (zwaar) werk wordt daar verricht om ons rijst te bezorgen! Na weer 4 uur terugreizen waren we behoorlijk moe en hebben we lekker in het hostel pizza gegeten, onderwijl knuffelend met de babykatjes die daar rondliepen.
En toen was het december. Dat voelt heel gek als je nog helemaal niet bezig bent met Sinterklaas, Kerst, Oud&Nieuw en kou. Wij gingen in december gewoon verder waar we in november gebleven waren: reizen. Die dag stond er een kleine verplaatsing op het programma, een kleine 100 kilometer zuidelijker naar Yangshuo. Na alle treinen, bussen en boten deden we het nu wat rustiger aan, een gedeelte hebben we namelijk gedaan met een 6-persoons (of 4 persoons en 2 backpacks) bamboebootje. Het uitzicht hierbij was wel geweldig, over de Li-rivier en langs de Karstbergen die links en rechts langs ons voorbij trokken. Hier kwamen we weer langs een scene van het briefgeld, ditmaal de bergen op het 20 Yuan-biljet. Tegen drieen kwamen we aan in Yangshuo, waar we door de eigenaar van ons volgend hostel/guesthouse (Mr Wei) werden opgepikt. Tijdens een kopje welkomsthee kwamen drie andere gasten binnen. Een Duitse (Catherine) en een Portugees echtpaar (Juana en Antonio), allemaal rond onze leeftijd. De uren daarna hebben we over van alles en nog wat gepraat. Om 18.00 uur kwam de beste verrassing, het avondeten. We wisten al dat alle drie de maaltijden inclusief waren, dus we waren benieuwd geworden. Het was super. De hele familie helpt mee en de gerechten waren stuk voor stuk heerlijk, het was zoals in een chinees restaurant: een grote draaiplaat in het midden van de tafel en de hele draaiplaat staat vol met allerlei lekkers. Grootste topper: De gevulde groene paprika's met gehakt. Mjummie! Na het eten hebben we nog tot laat tips, verhalen en ervaringen uitgewisseld.
De dag erna hebben we het rustig aangedaan. Een beetje de stad bekeken, een Karstberg beklommen (gewoon met een trap hoor), gelunched en op tijd weer terug voor het avondeten. Ook nu tijdens en na het eten weer volop gekletst met de andere gasten. Ook nog geprobeerd een film te kijken, maar dat was nog een uitdaging. Soms was de nasynchronisatie Russisch, sloeg de film de helft over of was de ondertiteling onbegrijpelijk Engels. Bij de zoveelste poging lukte het met 'True Lies', waar we hard om gelachen hebben. De dag na de filmavond zaten we bijtijds aan het ontbijt, want we wilden een stuk fietsen. Mr Wei verhuurt die gewoon, dus dat was erg eenvoudig. Gewapend met een kaart van Mr Wei, de Lonely Planet en de tips van de andere gasten vertrokken we vol goede moed naar de 'Dragons Bridge', een 14-eeuwse brug over de Yulong-rivier. Het zou zo'n 2 uur fietsen moeten zijn. 'Zou', want ook nu verdwaalden we weer in het prachtige landschap. Schijnbaar een afslag gemist, wat ook niet zo moeilijk is omdat we ook niet echt op fietspaden aan het fietsen waren. Die zijn er namelijk niet. Uiteindelijk kwamen we toch uit op een grote weg die op de kaart stond en daar werd de juiste richting aangegeven. Met iets vertraging vonden we, tegen lunchtijd, de brug dan toch. De terugweg zou eenvoudiger moeten zijn, maar ook hier hebben we weer een verkeerde afslag genomen, want we kwamen uit op zandpaadjes die dwars door de landbouwvelden en vlak langs de rivier liepen. Heel tof en avontuurlijk, maar niet zo snel. Gelukkig was de juiste weg niet zo ver weg, dus konden we snel meters maken. We moesten immers op tijd voor het avondeten terug zijn. Aan het eind van het pad was een oversteek over de rivier terug naar Yichang. We moesten deze rivier ook echt wel over dus en gelukkig lagen er bamboerafts klaar om ons naar de overkant te brengen. Wij hadden echter al gelezen in onze bijbel en gehoord van onze medereizigers dat 5 Yuan pp een prima prijs is, maar dat ze je graag proberen af te zetten. De beste man vroeg dan ook 20 Yuan pp, waarop wij probeerden af te dingen. Hij wilde echter niet meewerken en bleef bij 20 Yuan. Inmiddels hadden wij ook al gezien dat een stukje terug een soort brug was, dus hebben we die uiteindelijk maar genomen. Achter ons aan kwamen nog 4 toeristen die de 20 Yuan blijkbaar allemaal te veel vonden, tsja zo verdient die man nooit z'n geld, eigen schuld. Die avond dus weer heerlijk gegeten, deze keer met een grote groep: Catherine was weer verder gereisd, maar in haar plaats waren een engels stel (Paul en Amy, ook onze leeftijd) en een familie van 4 uit Singapore gekomen. Tijdens en na het eten dus weer volop geklets en besloten dat we de volgende dag met z'n zessen (wij, Antonio en Juana en Paul en Amy) zouden gaan fietsen. De volgende ochtend zaten we om 9 uur op de fiets, op weg naar Puyi, wederom langs de rivier. Onderweg heel gezellig met iedereen gekletst (inmiddels waren we bijna de hele tijd engels aan het praten, zelfs onze gedachten gingen op een gegeven moment in het engels). Natuurlijk zijn we ook op deze tocht verdwaald, maar we zijn uiteindelijk in Puyi aangekomen. Daar lekker noedels gegeten in een klein restuarantje, waar de stoelen en tafels op kinderformaat waren, maar het smaakte prima en was erg goedkoop (50 eurocent pp). Vervolgens langs de andere kant van de rivier teruggefietst. Na ruim een uur fietsen waren we de weg weer kwijt en bleek dat we slechts een ministukje op de kaart hadden gefietst. De tijd begon nu wel te dringen, nog slechts een paar uur voordat het eten werd geserveerd! Gelukkig toch een weg gevonden (al moesten we eerst door een vrijwel onbegaanbaar smal paadje) en toen schoot het weer op. In het volgende dorp aangekomen sloeg alleen het noodlot toe: 2 mensen met lekke banden. Toen dus maar een bamboeboot terug naar Yangshuo genomen, daar snel teruggefietst (op de lekke banden) en om 5 voor 6 stonden we voor de deur. Die avond waren we allemaal gesloopt van het vele fietsen, maar erg tevreden over de gezellige dag! De volgende dag gingen Antonio en Jauna weer verder, maar wij besloten met Paul en Amy naar de grotten te gaan. Nu is dit niet zo maar een grot, maar eentje met een modderbad en een hotspring. Gekleed in slechts een bikini/zwembroek, een paar geleende slipppers (en dus niet goed zittende, levensgevaarlijk in een rotsige/glibberige grot) en een veiligheidshelm (het is er op sommige plekken erg laag, waardoor je zonder twijfel een paar keer je hoofd stoot) met handdoek in de hand gingen we naar binnen. Het modderbad was een beetje fris, maar het was wel ontzettend gaaf om, alleen in het licht van een paar zaklampen, je helemaal onder te dompelen in de modder. Vervolgens moest je je helm gebruiken om je bij een ijskoud stroompje te ontdoen van de modder, om vervolgens heerlijk te kunnen relaxen in een warm bad, heerlijk! Helemaal ontspannen kwamen we weer naar buiten. Vervolgens gingen we naar Moon Hill, een heuvel met een gat erin dat lijkt op een maan. Eerst nog wat gegeten bij het Moon Hill cafe en toen konden we de berg al zo goed zien dat we geen entree meer hoefden te betalen om de berg van dichterbij te zien. Weer terug naar het hostel gefietst, bustickets voor de volgende dag (naar Nanning) gekocht en de rest van de middag rustig aan gedaan. 's Avonds weer gezellig gegeten (nu ook met een ander engels stel Tom en Kate) en nog midden in de maaltijd werd ons gezegd dat de chauffer er al was, wij zouden namelijk naar de lichtshow gaan. Uiteindelijk moesten we bij de lichtshow nog bijna 2 uur wachten voor het begon, maar de show was geweldig. Het heet Impressions en het laat zeker een impressie achter! Er doen zo'n 700 mensen (dansers/zangers/vissers) mee, die vanalles doen met fakkels, lichten, lichtgevende pakken, bootjes, doeken, muziek, zingen, drijvende voorwerpen en pontons. Al snapten we het verhaal dan niet, het was erg indrukwekkend en we hebben de anderen dan ook aangeraden zeker te gaan! De volgende ochtend (6 december) hebben we met pijn in ons hart afscheid genomen van Paul en Amy en Mr. Wei en zijn we in de bus naar Nanning gestapt. Een verslag vanuit die plaats, ons laatste verslag in China, volgt morgen!