Op avontuur in Hanoi en omgeving

De reis naar Vietnam begon vroeg in de morgen. Met z'n zevenen (vijf anderen - een Zwitser, een Canadees, een Amerikaan en een ander Nederlands stel - wilden dezelfde dag naar Vietnam) gingen we de oversteek maken. Eerst met de bus naar de grens, daar 'uitchecken', een stukje niemandsland en dan Vietnam in. Alles ging wel soepel, maar de grens aan Chineze kant was iets georganiseerder dan de Vietnameze kant. In plaats van een nette rij was er een klein raampje waar je moest dringen om je paspoort door heen te gooien. Na de plichtplegingen weer terug een bus in en naar Hanoi. Daar scheidden onze wegen. Wel spraken we af om die avond nog elkaar te ontmoeten bij het hostel dat we in Nanning hebben uitgezocht. Met de twee Nederlanders (Glenn en Jessica) hebben we een taxirit gedeeld en nog wat langer opgetrokken. Na een plekje gevonden te hebben in het Hanoi Backpackers Hostel hebben we met z'n vieren een biertje in de bar gedaan. Het idee om met 7 te ontmoeten mislukte helaas, alleen wij 4 waren er. Daarom maar als klein groepje een restaurantje uitgezocht. Lopend daarnaartoe ons verbaasd over de drukte, de vele brommertjes die van alles meezeulen en de opdringerige verkopers. We waren zeker niet meer in het (relatief) rustige zuiden van China. Voor een kleine 10 euro hebben we heerlijk gegeten en zelfs weer eens een wijntje gedronken.
De dag erna hebben we de ochtend besteed aan het uitzoeken van wat tours. We wilde graag naar Sa Pa en Ha Long Bay. Ook nog even contact opgenomen met het Portugeze stel dat we in Yangshuo hebben ontmoet en afgesproken om aan te haken bij hun dagje stadsverkenning. Zo zijn we eerst naar de Temple of Literature geweest en daarna naar het Ho Chi Minh museum. Over deze 'ome Ho' was veel te leren in dit enigszins gekleurde museum. De vroegere communistische baas van Vietnam heeft zeker zijn voetstappen in het land achtergelaten, overal (zowel in het museum als buiten op straat) hangt zijn beeltenis. Zijn mausoleum zijn we niet in geweest. Net zoals Lenin, Dhengiz Kahn en Mao eerder slaan we deze over. Met een omwegje langs een boekwinkel (Richard moest en zou deel 2 van de 'Game of Thrones'-serie hebben) zijn we in een restaurantje beland dat een twee meter breed terras had. Gezellig hebben we van de lokale heerlijkheden genoten totdat we op onze rug worden getikt. Het is de Amerikaan van ons groepje van 7 uit Nanning. Ze hebben met z'n allen om de hoek afgesproken, dus we zijn na het eten die kant opgegaan. Daar aangekomen zien we iedereen weer terug, ook Glenn en Jessica zijn gevonden, dus hebben we alsnog onze 'reunie'. De Portugezen zeggen we na een biertje gedag, en we gaan op stap met de groep. Ze moesten nog eten, dus we hebben ze het restaurant laten zien waar we net zaten. Nu krijgen we een tafel achterin. Weer is het eten heerlijk. Na het eten zijn we neergestreken in een 'Bia Hoi', dat is een pub op straat. Er staat een fust met bier en wat tafeltjes en stoeltjes op kindermaat en dat is het dan. Voor 5000 Dong (zeg 20 eurocent) krijg je dan een glas bier en zijn we gaan kaarten tot de Bia Hoi werd opgeruimd. Al met al een heel verrassende dag, totaal niet gepland op deze manier.
De dag erna is het 12 december en hebben we besteed aan het beleven van de stad door een rondje om het centrale meer te lopen. We komen erachter dat er in de stad niet veel te doen is, maar het straatleven geweldig is om te bekijken en mee te maken. 's Avonds hebben we een stukje cultuur meegemaakt, we zijn naar een waterpoppenshow geweest met volksmuziek.
Woensdag zijn we in de ochtend naar een gevangenis in Hanoi geweest, die bekend is geworden vanwege de Amerikaanse gevangenen die er goed behandeld werden en het gekscherend de 'Hanoi Hilton' noemden. Voor die tijd was het een gevangenis waar de Fransen Vietnameze opstandelingen gevangen hielden. Het was vreemd om die twee tijdsperiodes naast elkaar te zien tentoongesteld. De periode van de Franse kolonisatie leek een hel voor de Vietnameze gevangenen terwijl de Vietnamezen schijnbaar de Amerikanen vol respect behandelden. Wij kregen er een gevoel bij dat het nogal gekleurd was.
's Avonds zijn we, onze grote tas achterlatend in Hanoi, naar Sapa gegaan. Rond dit stadje liggen veel kleine dorpjes waar etnische minderheden wonen en prachtige rijstvelden liggen. 's Ochtendsvroeg vertrokken we met z'n tienen (5 tweetallen) en een gids vanuit een hotel voor een wandeling van 12 kilometer door de velden. Het is een hele mooie tocht ondanks dat het niet zulk mooi weer is. De hele tijd werden we gevolgd door een groepje dames die in een dorp wonen dat aan het eind van de tocht lag. Ze waren supervriendelijk, stelde leuke vragen, hielpen een handje op moeilijke stukken, maar aan het eind kwam toch de aap uit de mouw: of we souvenirs wilden kopen. We hebben ze hartelijk bedankt, we hebben echt geen ruimte over in onze tassen voor alle souvenirs. Eind van de middag kwamen we aan bij een familie waar we zouden slapen, de zolder van de schuur was omgebouwd tot slaapzaal waar plek voor onze hele groep was. Na even gerelaxed te hebben bij de nabijgelegen rivier was er nog een tweetal aangesloten en met z'n twaalven hebben we heerlijk gegeten. Na het eten was het tijd voor 'Happy Water', de zelfgestookte rijstwijn. Na een paar glaasjes werd het steeds gezelliger en hebben we spelletjes gedaan, volksliederen gezongen (Frans, Duits, Spaans, Singaporees, Australisch, Vietnamees en natuurlijk Nederlands) en gelachen tot we er bijna in stikten. Voor ons gevoel was het veel later, maar al om half tien ging iedereen uitgeput naar bed. De volgende dag weer fris op voor de volgende wandeling van 6 kilometer. Ditmaal door bamboebos en langs een mooie waterval. Door de modderige wegen nog zwaarder dan de vorige dag. Ondanks dat ze er niet meer echt netjes uitzagen, waren we wel erg blij met onze goede schoenen waarmee we probleemloos over de paden konden lopen en droge voeten hielden. De rest van de dag hebben we het stadje Sapa bekeken en hebben we op een warme plek, het was namelijk redelijk koud, gewacht tot de trein terug ging.
Bij terugkomst om 5 uur 's ochtends in Hanoi onze koude kleren geruild voor wat warmere: We hebben meteen koers gezet naar Ha Long Bay. Deze karstbergen in het water zijn recent tot 1 van de 7 Geologische Wereldwonderen uitgeroepen. En terecht, de uitzichten zijn fantastisch en de bergen indrukwekkend. De tocht zou wel iets anders zijn dan de tour naar Sapa, we hadden ons namelijk opgegeven voor een feestboot. Al snel werd de belangrijkste regel dan ook duidelijk gemaakt: Als je je drankje met je rechterhand dronk en iemand zag dat, dan riep diegene 'Buffalo' en moest je je hele drankje in een keer leegdrinken. Het is wat flauw, maar zorgde wel voor een hoop hilariteit. De eerste dag was er de mogelijkheid om van de Jolly Roger (de naam van ons schip) af te springen en te zwemmen. Ondanks dat het wat koud was, was het water best wel lekker. Na het zwemmen zijn we gaan kayakken door de baai. De eerste stop was bij een grot waar we, weer (het lijkt wel de bedoeling), in onze zwemkleding doorheen hebben gelopen. De volgende stop was een drijvend vissersdorpje. Terug hoefden we niet te roeien en werden we met een klein bootje teruggebracht. Na een heerlijk diner was het tijd voor de drankspelletjes. We wilden het voordeel van de twijfel geven, maar al snel bleek het niet echt ons ding. De bedoeling lag niet zozeer bij het dronken worden, maar meer bij het vernederen en uitkleden van andere kandidaten. Van de aanwezigen was driekwart Australisch en Brits die het schijnbaar wel kon bekoren. Met de rest van de mensen zijn we ergens anders gaan zitten en hebben we wel leuke drankspellen gedaan, waarbij we veel hebben gelachen en onze kleren aan mochten houden.
De volgende ochtend, met een kleine kater, splitste de groep zich op: de ene helft ging weer terug en de rest (wij ook) ging door naar een prive-eiland: Castaway Island. Hier was het tijd voor wat sportieve activiteiten. Eerst hebben we een berg beklommen. Ondanks Shanna's hoogtevrees kwam ze helemaal bovenin, Richard strandde wat lager, maar die deed een moeilijkere beklimming. Daarna hebben we een poging gedaan om te wakeboarden. Ondanks verwoede pogingen lukte het ons allebei net niet om te staan. Wel hebben we veel lol gehad op de boot, zeker toen de instructeur in z'n nakie ging wakeboarden en zo bij ons strand werd afgezet. Die avond waren we best wel moe na al die activiteit, maar we deden gewoon weer mee aan de drankspellen. Dit keer werd het vernederen en uitkleden achterwege gelaten, waardoor dit spel wel leuk was. Onder een bewolkte lucht (jammer, anders hadden we heeeeeel veel sterren kunnen zien) zijn we ons bed ingekropen in een open bamboehut met uitzicht op het strand. Met het geluid van de golven vielen we snel in slaap en werden we de volgende ochtend weer wakker gemaakt. De weg terug verliep soepel en tegen de middag waren we weer in Hanoi. Daar hebben we al onze spullen gepakt en hebben de trein gepakt naar Hue. In de trein deelden we de coupe met een Iers stel dat ook lang op reis is, al pratend vloog de tijd en waren we snel in de lange tijd koninklijke hoofdstad Hue, maar daarover volgende keer meer!