Easy door Centraal-Vietnam

We hadden van onze Portugese vrienden gehoord dat het zeer regenachtig was in Hue. In (een groot deel van) Vietnam schijnen er namelijk maar 2 seizoenen te zijn: het natte en het droge en nu zitten we in het natte seizoen. Aangekomen in Hue bleken we echter mazzel te hebben: een zon scheen, voor het eerst in weken. We hebben daar dan ook volop van geprofiteerd door lekker buiten door de stad te lopen. Zo konden we de stad een beetje verkennen en alvast de eerste hoogtepunten bezoeken. Zo zijn we naar een boeddhistisch klooster en een katholieke kerk geweest. Vooral het klooster was erg leuk omdat daar geen toeristen waren en er lessen werden gegeven aan de boeddhisten, waar we stiekum even naar hebben staan kijken. De stad zelf was redelijk gezellig en ligt aan de Parfumrivier. Wat ons opviel was dat er op heel veel plekken (zowel in gebouwen als buiten op straat) posters van Ho Chi Minh hingen, als propaganda voor de inwoners. We zagen hier dus veel meer Uncle Ho dan dat we in China Mao hebben zien hangen, opvallend! Gelukkig was er ook veel kerstversiering te vinden waar we (op inmiddels 19 december) toch echt wel in de kerststemming kwamen.
De volgende dag moesten we vroeg weer op omdat we een citytoer met het hostel gingen doen. Helaas regende (miezerde) het nu wel de hele dag, maar omdat we overal met de bus naar toe werden gebracht viel het mee hoeveel last we er van hadden. We zijn in sneltreinvaart in de ochtend langs 3 mausoleums van vroegere Vietnamese koningen geweest, de meest recente prachtig versierd met mozaiken draken, bloemen en andere versiersels. Ook zijn we die ochtend naar een KungFu-school geweest waar we een demonstratie kregen en hebben we gezien hoe ze hier wierook en conische hoeden (de typisch Vietnamese hoeden die hier veel gedragen worden) gemaakt worden. Na de heerlijke buffetlunch met allerlei Vietnamese lekkernijen gingen we de bus weer in om naar de Citadel te gaan. Dit was vroeger alleen voor de koninklijke familie en hun gevolg (Mandarijnen genaamd, de eerste paar keer dat onze gids het hierover had snapten we niet dat hij niet de vrucht bedoelde...). Ooit was het een groot complex vol schitterende gebouwen en de trots van Hue en omgeving, maar door verschillende oorlogen zijn ontzettend veel gebouwen beschadigd geraakt of vernietigd. Hierdoor is het nu een groot complex met veel leegte en een paar gebouwen. Door onze gids werd hier uitgebreid verteld, waardoor we een beter beeld kregen van de geschiedenis die zich hier heeft afgespeeld. Dit vertellen ging niet op rustig kalme wijze, maar hij gebruikte hierbij zijn hele lichaam en alle spieren in zijn gezicht. Leuk dat enthousiasme!! Als laatste zijn we nog naar de Thien Mu pagoda geweest, waar meerdere boeddhistische gebouwen bijstonden. Meest opvallende was de tentoongestelde auto waarmee in 1963 een monnik naar Saigon is gereden en zich daar in brand heeft gestoken als protest tegen het Zuid-Vietnamese regime. Hierna zijn we op een drakenboot gestapt (een boot met aan de voorkant een drakenhoofd en aan de achterkant een staart) om weer terug te varen naar het hostel. We waren blij daar weer veilig aan te komen, want bij de verschillende monumenten zijn we meerdere keren bijna uitgegleden omdat ze allemaal dezelfde (met regen) zeer gladde tegels hadden, levensgevaarlijk. Gegeten hebben we bij het Italiaans restaurant Little Italy, omdat we erg veel zin hadden om Westers te eten. De zaak was volgehangen met kerstversiering en er werd de hele avond kerstmuziek gedraaid, we hebben genoten!
De volgende dag gingen we weer eens iets doen dat we al bijna 3 maanden niet gedaan hadden: koken. We gingen een kookcursus doen in een vlakbij gelegen restaurant. Eerst gingen we (we waren maar met z'n tweeen) met degene die de workshop gaf naar de markt. Daar hebben we de juiste ingredienten gehaald en heeft ze ons vanalles verteld over de producten die we daar tegenkwamen. Weer terug in het restaurant begon het koken: we hebben Hue fried pancake (Banh khoai Hue), Hue beef noodle soup (Bun bo Hue), fresh springrolls (nem cuon tuoi) en fried springrolls (nem cuon chien) gemaakt. Als lunch mochten we alles opeten en het smaakte verrukkelijk! De recepten hebben we meegekregen, dus dat gaan we thuis zeker een keer maken (en nu niet allemaal tegelijk een tafel bij ons reserveren). De rest van de middag was het redelijk droog dus hebben we een rondje gelopen en een treinkaartje voor de volgende dag gekocht. De avond aten we bij Ushi, nee niet Wendy van Dijk in vermomming, maar bij een restaurant genaamd naar de Vietnamese Ushi. Op het kaartje van het restaurant staat een foto van haar en ze lijkt sprekend op de onze! We hebben er in ieder geval weer lekker gegeten, we houden wel van de Vietnamese keuken :)
De volgende dag gingen we dus weer met de trein en de reis ging deze keer naar het zuiden langs de kust naar Danang. Dit stukje treinreis behoort tot het mooiste traject van Vietnam. Je rijdt er namelijk een groot gedeelte vlak langs de kustlijn, waarbij je aan de ene kant, meters lager dan waar je rijdt maar wel vlakbij, dus strand met zee ziet en aan de andere kant bergen met junglebegroeiing. Erg bijzonder om daar te rijden, we hebben genoten van al het moois dat we zagen. Bij aankomst in Danang stond er al weer een auto op ons te wachten om ons naar het stadje Hoi An te brengen dat zo'n 30 kilometer verderop ligt. Daar werden we bij een familie thuis gebracht, want bij hen zouden we slapen. Zij bieden, samen met nog 11 andere families, homestays aan, waarbij je dus in een kamer bij hen thuis slaapt en bij hen ontbijt. De rest van de dag hebben we een eerste rondje door het stadje gemaakt. Het centrum is nog ongeveer in dezelfde staat als 150 jaar geleden (uitgezonderd van de toename aan souvenirshops en restaurants), waardoor het er knus en gezellig is. Vroeger was het een handelsplaats waar handelaren van over de hele wereld kwamen, ook uit Nederland. Door het stadje loopt een rivier die gezellig verlicht is 's avonds. Het water stond op sommige plaatsen zo hoog dat het op de kade kwam, maar we begrepen dat dit eigenlijk vrij laag water is, omdat het 2 weken eerder nog tot 1,5 meter hoog in de huizen vlakbij stond, iets wat elk jaar weer een keer gebeurt. We hebben lekker cocktails gedronken (die zijn erg goedkoop in Vietnam, zo'n 2 euro) en daarna heerlijk Vietnamees gegeten. Na een prima nachtrust zijn we de volgende dag op de fiets het stadje verder gaan verkennen. Hierbij hebben we in een aantal huizen, tempels en andere gebouwen gekeken, zodat we een goed beeld kregen van hoe het leven er nu een aan toegaat. Ook hebben we een optreden gezien met traditionele muziek en dans. Tijdens de lunch op de markt raakten we aan de praat met een Australier die nu in Hoi An woont en hij gaf ons de tip om die avond te gaan eten bij een restaurant met de naam Baliwel en gaf ons een globale routebeschrijving. Die avond zijn we op zoek gegaan naar dit restaurant en op het moment dat we natgeregend de zoektocht wilden opgeven zagen we een bordje met Bale Well een steegje in wijzen. Die gevolgd te hebben kwamen we inderdaad bij een restaurant waar we vriendelijk werden ontvangen. Meteen werd ons een biertje aangeboden en terwijl we zaten te wachten tot we de kaart zouden krijgen werd er al allemaal eten op tafel gezet! Toen zagen we dat iedereen hetzelfde op tafel had en dat blijkbaar het enige gerecht was dat er geserveerd werd. We hadden bakjes met rijstpapier, vlees op een stokje, sla, springrolls, pannenkoekjes en pindasaus. De serveerster deed voor wat de bedoeling was: Je pakt een blaadje rijstpapier, vult dit met sla, vlees en springroll of pannenkoek, vouwt het dicht en dit pakketje doop je dan in de pindasaus en hap je af. Lekker met je handen eten dus!! Toen Richard het zelf probeerde kwam meteen de eigenaresse aangerend om het voor hem te doen, want het is toch nog niet zo makkelijk om het op te vouwen zonder dat het rijstpapier scheurt. Naast dat we erg veel lol hebben gehad was het ook nog eens verrukkelijk, een prima tip die we kregen.
Na afscheid genomen te hebben van onze tijdelijke familie gingen we de volgende dag (24 december inmiddels) weer op pad. Eerst werden we weer naar Danang gebracht waar we het Cham-museum hebben bezocht. Cham-mensen woonden een paar honderd jaar geleden in Vietnam en hebben daar hun sporen achtergelaten in typerende gebouwen en beeldhouwwerken. Een gedeelte daarvan was dus te zien in het museum. Grappig was nog dat we in het museum het Franse stel dat we een week eerder in Sapa hadden ontmoet weer tegenkwamen. Na het museum zijn we weer in de trein gestapt, deze keer naar Nha Trang. We namen de trein overdag zodat we kerstavond niet in een trein zouden doorbrengen. De planning was om om 22 uur in Nha Trang aan te komen, maar dit werd 23 uur. Gelukkig werden we weer snel opgepikt en naar het hotel gebracht. We wilde voor kerst graag wat luxe, dus zaten we nu eens in een hotel in plaats van een hostel. Naast het hotel zat een bar waar kerstavond uitgebreid werd gevierd. Wij hebben onze tassen dus snel gedropt op de kamer en zijn cocktails gaan drinken. Toen we de bar binnenkwamen zat daar het Duitse koppel dat we (net als de Fransen eerder die dag) in Sapa hadden ontmoet. Zo lijkt Vietnam toch best wel klein. Tot in de late uurtjes draaide de DJ allerlei muziek en dansten er mensen met kerstmutsen rond. Een hele andere kerstavond dan thuis, maar wel gezellig. Eerste kerstdag hebben we heerlijk uitgeslapen en zijn we daarna naar het strand gelopen. Nha Trang staat bekend als strandplaats, maar omdat het bewolkt en winderig was zat zwemmen er niet in en hebben we alleen ff gepootjebaad. Die avond aten we in het restaurant bij het hotel, want daar hadden ze een traditioneel Brits kerstdiner: Pompoensoep, kalkoen met aardappelpuree en toe fruit. Te drinken kregen we Gluhwein. Dit hielp wel om het kerstgevoel te vergroten, want het feit dat we buiten zaten in ons t-shirt droeg daar niet echt aan bij. 's Avonds zijn we nog naar de kerk gewandeld, waar het gezellig druk was met Vietnamese gezinnen. Voor de kerk stond 1 grote kerststal en zo'n 10 kleinere. Toch wel iets anders dan gewend zijn waren de meesten uitbundige verlicht met gekleurde (knippperende) lichtjes, was het kindeke Jezus soms bijna groter dan z'n ouders waardoor hij meer op een engel zonder vleugels leek en waren veel van de beelden nog in plastic verpakt. De hoofdstraat in Nha Trang was ook hysterisch verlicht met verkleurende lichten. De volgende dag, 2e kerstdag, hebben we weer een fiets gehuurd en zijn we de cultuur in de omgeving gaan bezoeken. Zo zijn we naar een Cham-tempelcomplex en een grote zittende spierwitte boeddha (op een berg, die 's avonds vanuit de stad goed te zien is) geweest. Op de terugweg raakten we nog bijna verdwaald, waardoor we in een straat uitkwamen met allemaal meubelzaken, dus wij zijn 2e kerstdag op de meubelboulevard geweest, heel Nederlands ;) Die avond hebben we gegeten in een restaurant dat vol zat met Russen, die naar Nha Trang komen om te shoppen, te eten, te drinken en op het strand te liggen. Het restaurant had zelfs een Russische serveerster, want Engels spreken doen de meesten niet...
De volgende ochtend vertrokken we weer en begon voor ons een groot avontuur: we gingen namelijk achterop de motor! Allebei hadden we dit nog nooit gedaan. Onze tassen werden ook achterop gebonden zodat we daar tegenaan konden leunen en toen vertrokken we met onze gidsen: Hai en Binh. Deze motorrijders behoren tot de EasyRiders, een groep motorrijders die op verschillende plaatsen in Vietnam hun diensten aanbieden en je meenemen het echte Vietnam in. Al snel werd duidelijk dat ze heel veilig rijden, dus daar hoefden we ons geen zorgen over te maken en dat ze vastbesloten waren om ons zoveel mogelijk over de omgeving en het leven in Vietnam te vertellen. We hebben dan ook heel veel geleerd van de geschiedenis van het land en het leven nu. De tocht van 4 dagen leidde ons langs de plaatsen Buon Me Thout, Dalat en Mui Ne om te eindigen in Saigon (ook wel Ho Chi Minh City genoemd). Onderweg hebben we heerlijk gegeten bij lokale restaurants en schitterende dingen gezien. Het is onmogelijk om alle indrukken die we op hebben gedaan te beschrijven, dan moeten jullie het toch echt zelf een keer gaan doen. Zo hebben we ruim 300 foto's gemaakt, terwijl we over het algemeen heel zuinig aan doen met foto's maken. Natuurlijk zullen we jullie wel een indruk geven van wat we allemaal gezien hebben onderweg: velden met koffie-, rijst-, bananen-, ananas-, katoen-, drakenfruit-, sterfruit-, suikerriet-, peper- en rubber-planten (waarbij we de eetbare dingen ook geproefd hebben), etnische minderheden in klederdracht, brommers en auto zo vol gepakt dat ze bijna omvallen, zwaaiende kinderen, bergen, zandduinen (waar we van afgegleden hebben) regenbogen, kassen met bloemen, watervallen, tempels, olifanten, honden, kippen, varkens, slangen (deze mochten we ook vasthouden!) en de eiffeltoren (nouja een iets kleinere versie dan: een zendmast die dezelfde vorm heeft). Geslapen hebben we in een bungalow naast het Lakmeer, een hotel midden in Dalat en een guesthouse aan het strand in Mui Ne. Het was een onvergetelijke ervaring om zo Vietnam te mogen bekijken, mede dankzij de deskundigheid van onze gidsen. Absoluut een van de hoogtepunten van onze reis tot nu toe! Op de vierde dag (30 december) werden we afgezet bij het door ons gereserveerde hostel in Saigon. Over onze belevenissen in deze stad kunnen jullie in ons volgende verslag lezen.