Happy New Year in Saigon

Allereerst, en op de reep van Driekoningen: Gelukkig nieuwjaar nog voor iedereen!
Zoals jullie gemerkt hebben liepen we iets achter met verslagen schrijven, maar met deze hebben we dat weer bijgetrokken. Helaas is ons goede voornemen niet om zo snel mogelijk de verslagen online te hebben, maar te blijven genieten van de reis!

Nadat we door onze motorgidsen afgezet waren in Saigon merkten we al dat de temperatuur in het zuiden veel hoger was dan in het noorden en midden van Vietnam. Eindelijk! Teleurstelling was er wel bij het inchecken in ons geboekte hostel: ze waren overboekt. Onbegrip bij ons (waarom reserveren we dan?) leidde ertoe dat ze beloofde dat 's avonds er wel een kamer zou zijn. We zagen er al wel tegenop om eventueel, de volgende dag op oudjaarsdag, nog te moeten verkassen dus we gaven ze een kans. Van onze Portugeze wereldreizende vrienden hadden we al begrepen dat ze in Saigon waren, dus besloten we weer af te spreken voor een drankje en wat te eten. Zij hadden de keus gemaakt om vanwege de regen sneller door Vietnam te trekken dan wij. Ze konden ons wel al wat tips geven over Saigon en omgeving. Leuk om (weer) bij te praten en elkaar wat vaker tegen te komen. Bij terugkomst in het hostel bleek dat ze ons nog steeds geen goede optie in hun hostel konden bieden, dus besloten we, met korting, naar een ander hotel te trekken. Erg vriendelijk werden we daar ontvangen in een hotelletje in een drukke straat, waar we een nette 'double' met eigen badkamer kregen. Nog beter dan twee bedden in een dorm. Vanwege oud&nieuw en het feit dat we er wilden uitrusten na weinig pauze in de rest van Vietnam hebben we 8 nachten geboekt (van 30-12 tot 7-1). Nadat dat uit de weg was konden we op oudjaarsdag onze plek voor een feestje gaan bepalen. Bij de drukke backpackersstraat (Pham Ngu Lao) was een cultureel en culinair festival opgezet, maar dat leek ons iets te Vietnamees. In plaats daarvan sloten we aan bij een straatfeest verderop. Heineken had de grootste straat afgezet en daar stond een DJ te draaien. Voor het gemak, en om de regering te bevredigen, was van de kleine ster in het logo een prominente, communistische ster gemaakt. Het was er erg druk en we (allebei!) blokkeerden het gezichtsveld van de Vietnamezen achter ons. Als jullie dit lezen: nogmaals sorry. Om half twaalf begon schijnbaar de televisie-uitzending, want toen stopte de muziek compleet, werd er alleen Vietnamees gepraat en ging iedereen zitten (!). Pas na het aftellen tot nieuwjaar kwam er weer wat muziek en een halfuur later was het feest voorbij. Bezweet en verbaasd dat er geen vuurwerk te zien was liepen we terug naar ons hotel. Al met al een onvergetelijke avond.
De volgende dag startte onze 'sightseeing' van de stad. Deze eerste dag bestond uit wandelen tot we verdwaald waren en dan de weg weer terug vinden. Bij wijze van kerstcadeau hebben we ons getrakteerd op nieuwe dagrugtussen die we ook voor wat stevigere 'hikes' kunnen gebruiken. In de stad is de Franse invloed is duidelijk te vinden in de architectuur, de baquettes en de katholieke aanwezigheid. Bij onze wandeling kwamen we uit bij de Notre-Dame, een bakstenen kopie van de Parijse versie. Daar hebben we heerlijk gekeken naar het straatleven en andere toeristen. 's Avonds weer samen met de Portugezen gegeten, ditmaal naast de Ben Thanh markt. Weer heerlijk en gezellig.
De dag erna, het is inmiddels 2 januari, een toertje geboekt. Na een rit van drie uur, eerst een Caodai-tempel bezocht, dit geloof is een hybridevorm tussen Boeddisme, Taoisme, Katholiek Christendom en Islam met een heel kleurrijke tempel. Er was net een gebedsdienst bezig, hierbij waren veel witgeklede volgers en bontgekleurde priesters aanwezig. Na de dienst zijn we naar Cu Chi gegaan. Iets heel anders. Cu Chi (spreek je uit als Koetsjie) staat bekend om de uitgebreide tunnels die de inwoners/Viet Cong gegraven in de oorlog met de Amerikanen. Het was soms lastig om door de propagande heen te prikken, maar we kregen wel een goed beeld van het leven daar. De Amerikaanse soldaten werden met verschrikkelijke valstrikken de dood in gelokt, en vice versa zijn de inwoners met verschikkelijke chemicalien bestookt. Duidelijk dat deze oorlog eigenlijk geen winnaars kende. Het beste inzicht kregen we toen we door een gedeelte van de tunnel mogen kruipen. Brr, warm en smal. Vol met indrukken verlieten we het complex weer richting Saigon. Vlak in de buurt van ons hotel hebben we heerlijk gegeten en gepraat met andere mensen om ons heen. Voor het eerst in onze reis besloten we nog vaker terug te keren naar hetzelfde restaurant.
De dag na de tunnels wilden we onze oorlogsgeschiedenis nog even bijwerken en zetten we koers naar het 'War Remnants museum'. Hier zijn alle Noord-Vietnameze overwinningen en Amerikaanse oorlogsmisdaden even fijn uitgelegd. Op zich erg boeiend, maar het eenzijdige perspectief was wel een beetje vermoeiend. Gisteren een eigen excursie gedaan, met de bus naar Vung Tau. Dit strandplaatsje heeft als grootste trekpleister een groot Jezusbeeld op een heuvel ala Rio de Janeiro, dat wilde we wel zien. De rit duurde iets langer dan gedacht door drukte in de stad, maar iets na de lunchtijd waren we waar. Snel besteldden we een 'banh mi' (baguette met kaas, pate, ei of waar je eigenlijk maar zin in hebt) op straat en namen een taxi naar Jezus. Onder een lekker zonnetje mochten we eerst nog even een lange trap beklimmen om er te komen. Helaas, geen kabelbaan. Het beeld kijkt uit over de zee en biedt een mooi uitzicht over het plaatsje. Eerst mochten we het beeld niet in om nog verder naar boven te klimmen, want we hadden een korte en geen lange broek aan. Toen we wilden weglopen zei de bewaker: 'Psst' en mochten we toch naar binnen. Waarom nu wel begrijpen we nog steeds niet. Ondanks Shanna's hoogtevrees klommen we snel omhoog en hadden we vanaf de schouders een mooi uitzicht. Terug naar de bus hebben we nog een omweg genomen over het strand, daar gepootjebaad en een ijsje gegeten. Na de lange terugweg weer neergestreken bij 'ons' restaurantje en weer heerlijk gegeten.
Vandaag in de stad de laatste bezienswaardigheid op ons lijstje afgevinkt: Het Independence (/Reunification) Palace. Het paleis van de Zuid-Vietnameze president dat in 1975 door tanks werd binnengevallen door Noord-Vietnameze troepen en het einde betekende van jarenlange oorlog en afscheiding van Noord en Zuid. Het paleis is nog bijna helemaal in de staat van 35 jaar geleden, waardoor het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan. Voor ons vulde dit het laatste missende puzzelstukje in de geschiedenis van het land. We besluiten Saigon vanavond met een etentje in 'ons' restaurant (het heeft niet echt een naam) en we vertrekken morgen met een driedaagse trip door de Mekong-Delta die ons brengt naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh.
Tot schrijvens!