Op ontdekkingstocht in Noord-Thailand

Pak maar weer wat te drinken, want er komt weer een lang verslag! Na een drukke grensovergang (lang wachten), een boemeltreintje naar Bangkok, een 'diner' bij de Kentucky Fried Chicken en een nachttrein naar Chiang Mai zijn we geheel volgens onze nieuwe planning aangekomen in Noord-Thailand. Hier hebben we de twee opeenvolgende weken doorgebracht.
Het duurde even voor we een guesthouse hadden gevonden, maar met de laatste kamer in het Rama Guesthouse waren we erg tevreden. Nette kamer op een rustige plek, maar midden in de oude, door een vierkante slotgracht omgeven, stadshart van Chiang Mai. In Chiang Mai hebben we eerst een aantal tempels bekeken, de stad barst er van. We hebben de tips uit de Lonely Planet maar gevolgd en na zo'n 4 stuks vonden we het mooi geweest. De 1 is nog grootser en indrukwekkender dan de ander. 's Avonds heerlijk de dag besloten met Thais eten (oa Pad Thai). De volgende ochtend zijn we bijtijds vertrokken naar Doi Suthep, een tempelcomplex ten noorden van de stad die op een heuvel ligt die over de stad uitkijkt. Het was maar een uurtje rijden, maar de weg was zo slingerig dat Shanna veel last had van haar wagenziekte. Na een klein halfuurtje rustig aan was het gelukkig wel weer weggetrokken, dus konden we de tempel in. Volgens het verhaal viel de olifant die de botten van Boeddha tilde bovenop de berg dood neer. Dit werd als een teken gezien om hier een tempel te bouwen. Middenin staat een enorm gouden beeld waarbij we onze ogen goed moesten dichtknijpen tegen de glinstering. Het uitzicht over de stad was vanaf die hoogte erg mooi.
Na terugkomst in de stad zijn we naar een kookcursus gegaan om ons de fijne kneepjes van de Thaise keuken eigen te maken. We konden kiezen uit verschillende gerechten in 4 categorien: noodles, soep, voorgerecht en curry. Om onze kennis te vergroten hebben we onze keuzes gesplitst zodat we 8 verschillende gerechten voor ons neus hebben gezet. We waren in totaal met 12 mensen, waardoor het gezellig druk in de keuken was. Eerst gingen we alle ingredienten snijden en daarna met de hele groep koken. Op commando ("nu de lemongrass in de wok en nu het vlees") kregen we onze aanwijzingen en hebben we heerlijke gerechten gemaakt, van kokossoep tot groene curry en Pad Thai. Aan het eind kregen we een receptenboekje en een certificaat. Ook deze gerechten kunnen we thuis dus voor jullie koken ;)
De volgende dag stonden we lekker vroeg op, de winkels waren nog niet open toen we werden opgehaald voor een excursie: we zouden een dag met olifanten optrekken. Na een rondje door de stad om iedereen op te halen was het tijd voor de rit naar het olifantenkamp, zo'n 2 uur buiten de stad. Daar werden we al verwelkomd door een grote, grijze vriend. Vooraf waren we erg bang over de diervriendelijkheid, er zijn heel veel kampen hier in de buurt en niet overal wordt even vriendelijk met de beesten omgesprongen. Wij waren erg blij dat het leek alsof de olifanten hier erg goed werden behandeld. Na een korte cursus om de commando's te leren ("links, rechts, stop, naar voren, naar achteren, kniel") waren we klaar voor de ochtendrit, een uurtje door de omliggende bossen. Met z'n 2'en hadden we olifant voor ons zelf. Op de blote rug van een olifant is toch was anders dan een paard, maar we zijn blijven zitten en hebben heerlijk genoten van het tochtje. De lunch bestond uit zelfgemaakte verse loempia's. Na de lunch maakten we ons op voor de middagtocht van twee uur, naar de waterval en terug. Nu kregen we een derde passagier erbij en zaten we op de grootste olifant van het kamp: de moeder van een 6 maanden oude baby-olifant. Dit kleintje liep ook met ons mee. Zo schattig! Onderweg at de moeder het halve bos leeg en zo af en toe kreeg ze van ons een banaan. Tenminste, als Shanna ze ving toen de begeleider ze gooiden ;)
Bij de waterval werden ook wij helemaal natgesproeid en hebben we alle olifanten een heerlijk bad gegeven en schoongeschrubd. De terugweg was ook weer geweldig, wel goed vasthouden bij stukjes omhoog en omlaag omdat we dan helemaal door elkaar werden geschud. Terug in het kamp hebben we de olifanten nog heerlijk verwend met bananen en na het afscheid zijn we terug naar de stad gebracht. Ons, voorlopig, laatste avondje Chang Mai hebben we weer heerlijk Thais gegeten terwijl er naast ons een liveband Engelsachtige liedjes aan het zingen was. Bij terugkomst in het guesthouse lag er een Cd-rom met foto's van onze olifantentocht voor ons klaar. Gratisch! Leuk toch?
Op 28 januari hebben we koers gezet naar Soppong (of schijnbaar nu Pang Mapha geheten) een tocht van een aantal uurtjes in een minivan. Ook deze tocht ging weer door heuvellandschap en slingerende wegen. Op zich logisch, want we waren op weg naar een hilltribe, een stam die al jaren volgens oude principes in de buurt van Soppong leeft. We kwamen op het juiste moment, want zondag de 29e was het nieuwjaar bij de Lisu hilltribe en dat zouden wij gaan meemaken. Na een hartelijk ontvangst door onze tijdelijke Lisu-moeder Susana hebben we te eten gekregen en werd er een vuurtje gestookt. Nog lang hebben we gekletst met Susana en haar zoon over alle gebruiken en het leven daar. De volgende ochtend zijn we meegegaan naar de centrale hal en het feestplein om daar te helpen met de voorbereidingen voor het feest. Eerst hebben we het vlees van de geslachtte varkens in stukjes gesneden en daarna van een gedeelte gehakt gemaakt. Hierna kregen we dikke takken van een berkenboom, waar we de schors vanaf hebben gehaald, de laag onder de schors werd daar dan weer afgehaald en dit smaakte als een soort chili en werd in het gehakt gedaan. Deze gehakt werd dan rauw gegeten. Ook al zo vroeg in de ochtend kregen we een glaasje van een eigen gestookte whisky, lekker sterk. Na onze hulp in de 'keuken' hebben we een kijkje genomen bij het dansen. De hele dag door werd er in prachtige kleding in een cirkel gedanst rond een boom in het midden om het nieuwe jaar te vieren. De pasjes waren niet ingewikkeld, maar wel elke 10 minuten net iets anders. Zo af en toe kwam er een ander dorp uit de omgeving aan en werd het weer wat drukker. Ook werd er veel vuurwerk afgestoken zodat ons Oud en Nieuw eerder deze maand zonder vuurwerk al weer snel vergeten was. 's Middags werd de lunch geserveerd met hierbij het eten wat wij hadden klaargemaakt. De hele hal waar we gewerkt hebben stond nu vol met tafels en stoelen en 100 man kon er tegelijk eten. Na het eten zijn we weer bij het dansen gaan kijken en hebben we zelf een poging gewaagd. Het ging best aardig. Later zijn we op het 'Vip-deck' (een soort balkon boven de dansvloer) gaan zitten en kwam er een belangrijke politicus uit het parlement in Bangkok langs. Hij wilde ons ook graag even een handje geven en gaf ons iets te drinken. Wij stemmen op hem, hoor! Het grappigst was zijn vrouw, die met een grote glimlach op haar gezicht van alles en iedereen foto's aan het nemen was en deze ook meteen op haar Facebook plaatste. Er waren verder nog een paar andere toeristen, maar het was voornamelijk een feest voor de Lisu zelf. Behalve nieuwjaar is het feest ook een uitgelezen mogelijkheid voor de heren om een vrijgezelle dame te schaken. Met zoveel whisky als er geschonken werd moet dat vast gelukt zijn. Rond het eten zijn we eerst nog even een rondje gelopen, daar werden we door de gehandicapte broer van Susana uitgenodigd bij hem thuis. Samen met zijn Amerikaanse vrouw runt hij een opvang voor gehandicapte kinderen. We vonden het erg bijzonder om even met ze gesproken te hebben over het leven daar en de moeilijkheden die ze tegen zijn gekomen. Het feest ging inmiddels nog lang door, naast het gedans en ge-eet werd er gebeden met een sjamaan en vooral veel gelachen en gepraat. Zo hebben wij nog een tijdje met verschillende mensen gepraat. Rond 23 uur vonden we het mooi geweest en zijn we terug naar de homestay gegaan, de volgende ochtend hoorden we dat het feest nog tot diep in de nacht is doorgegaan.
De 30e hebben we heerlijk genoten van de rust in het dorpje, het lekkere eten en hebben we kennisgemaakt met nieuwe bezoekers van de homestay. Op dinsdag zijn weer op pad gegaan. In Soppong kwamen we eerst terecht op de dinsdagmarkt. Zoals de naam doet vermoeden is die er alleen op dinsdag, vanuit kofferbakken en tijdelijke tenten wordt vanalles verkocht waar de locals op af komen. Zo snel als de markt is opgebouwd is die ook weer verdwenen. Ons busje die dag bracht ons naar Chiang Dao, iets ten oosten van Soppong, een tocht van zo'n 4 uur. In Chiang Dao zouden we weer eens gaan kamperen. Toen we vroegen om een tent te huren verklaarde eigenaresse Malee ons voor gek, want het was 's avonds wel maar 10 graden! Denkende aan wat jullie te verduren hebben was dat niets en met onze goede slaapzakken waren we daar ook niet bang voor. Chiang Dao ligt naast de op-twee-na-hoogste berg van Thailand. In de bergen eromheen wordt vaak gewandeld en zijn er veel grotten. Dat klonk ons goed in de oren. Na ons eerste heerlijke en heul nie koude nachtje in het tentje trokken we onze stevige hikingboots aan en vertrokken we voor de 'Nature Trail'. Het was een tocht van zo'n 4 kilometer, maar dan dwars door het bos en klimmend door de heuvels. Onderweg, net iets naast het pad op het hoogste punt van de route, was een grot. De BatCave. Langs een steile rotswand moesten we omhoog klauteren tot we een paar oranje vlaggen zagen wapperen die de ingang markeerden. We waren de enige in de grot en stom genoeg waren we onze zaklamp vergeten, dus we gingen niet echt verder de grot in. Wel even genoten van het mooie uitzicht over de vallei. Na de afdaling kwamen we, bemodderd en bezweet, aan bij de Chiang Dao cave. De ingang tot een heel groot grottenstelsel waarvan slechts een gedeelte is ontdekt. Hier kregen we een rondleiding door een gids met een grote gaslamp. Op een gegeven moment kregen we te zien hoe hoog het water in augustus en september heeft gestaan tijdens de overstromingen. De grot stond daar ruim een meter onder water, nu was alles weer kurkdroog en hebben we nergens meer iets van wateroverlast gezien.
Na het grottenbezoek zijn we gaan lunchen en teruggewandeld. Bij terugkomst lekker in het zwembad(je) gedoken en afgekoeld. Die avond weer heerlijk genoten van het lekkere eten dat Malee voor ons had geserveerd. Na de volgende, en weer niet koude, nacht hadden we onze zinnen gezet op een langere wandeling. Nu 7 kilometer. Gewapend met GPS werden we al gewaarschuwd dat het pad al een tijdje niet bewandeld was. Dat was te zien. Het eerste uur ging nog wel, maar daarna was alles overwoekerd met bamboe en andere bomen. Geheel op het GPS-apparaat vertrouwende kwamen we steeds toch weer herkenningspunten tegen. De man van Malee, de Zwitser Kurt, heeft namelijk ooit rode lintjes in de bomen gehangen en die hingen er nu nog steeds. Stapje voor stapje kwamen we zo hoger en hoger. We zijn onderweg helemaal niemand tegengekomen en toch ruim 6 uur onderweg geweest. Na afloop van de wandeling zagen onze broeken eruit alsof ze zelf een boom waren. We waren ook weer erg blij met de afkoeling van het zwembad, die we wel verdiend hadden na deze overwoekerde maar schitterend tocht.
Onze laatste ochtend in Chiang Dao hebben we rustig aan gedaan en tegen elven zijn we naar Chiang Mai terug gegaan om in te checken in hetzelfde guesthouse als waar we een week ervoor ook zaten. We wilden graag terug, omdat het weekend van 4 en 5 februari het Flower Festival was. Op zaterdag zijn we daarom eerst naar het bloemencorso gaan kijken. Verschillende praalwagens met typisch Aziatische uitstraling kwamen aan ons voorbij. Tussendoor waren er musicale intermezzo's van verschillende drumbands. Aan het eind van de parade hebben we gelunched (bij een tent dat een lunchmenu van zo'n 35 pagina's had). Na de lunch zijn we naar het park in de zuidwesthoek van de Old City gegaan waar een culturele en culinaire markt was. Daar hebben we heerlijke genoten van lokale producten en over de markt gestruind. Met moeie voeten hebben we een plekje op het gras in het park gevonden waar we naar alle mensen om ons heen hebben gekeken. Zo zagen we ondermeer dat er openlucht massages werden gegeven, dus daar hebben we ons ook maar aan onderworpen. Shanna heeft heerlijk weggekletst met haar Thaise voetmasseuse en Richard sliep weer eens dwars door alle benentrekkerij en bottenrekkerij heen. Na de relaxte massage hebben nog over de kilometerslange Saturday Night Market gelopen, hier hebben we lopend allerlei lekkernijen en een paar souvenirs gekocht. Op zondag hebben we weer een stukje gereisd, ditmaal naar Chiang Rai. Lijkt qua naam veel op Chiang Mai, maar is net anders. Rond half 12 waren we op het busstation, maar pas na 12'en waren we aan de beurt om een kaartje te kopen, er waren zo'n 60 wachtenden voor ons. Onze bus zou om half 2 gaan dus we hebben rustig de tijd gedood. Echter, om half 2 was er mooi nog geen bus. Andere bussen kwamen en gingen, maar niet de onze. Iets na 2 uur kwam hij dan toch en gingen we op onze plek zitten. Tot onze verbazing zat er al iemand. Het bleek dat er voor een rij van 5 plekken 6 plaatsen waren verkocht. Niet handig. Gelukkig kwam het mannetje van de busmaatschappij en die heeft het een en ander gehusseld en toen kwam het toch nog goed. Wel was het onderweg nog even schrikken toen er ineens een bagageluik aan de zijkant van de bus bleek open te staan, gelukkig was er geen bagage uitgevallen! In Chiang Rai vonden we al snel een plekje om te slapen en we hebben meteen onze spullen gedumped. We waren van plan maar kort in Chiang Rai te zijn, dus we hebben meteen koers gezet naar een etenstentje en we zijn de Night Bazaar daar opgegaan, ook hier een grote markt met allerlei spulletjes. We baalden wel dat we al gegeten hadden, want er waren allemaal etenstentjes aan een groot plein waar Thaise artiesten aan het optreden waren. Nu hebben we er maar even kort stilgestaan. De (voorlopig) laatste ochtend in Thailand begonnen we met een ontbijtje in de enorm trage bus naar de White Temple. Een gloednieuwe, witte, boeddistische tempel gebouwd door een kunstenaar. Het idee is dat de tempel pas in 2070 klaar is, maar nu staat er al een gedeelte. Het is een soort Sagrada Familia (qua uitvoering en ideeen), maar dan in Thailand. De beelden en schilderingen in en rond de tempel zijn erg gaaf en heel anders dan andere tempels die we tot nu toe hebben gezien. Een surrealistische vijver met honderden handen die naar boven grijpen en de achterwandschildering met daarop Spiderman, Darth Vader en George Bush in de grootste hal waren erg bijzonder.
Terug namen we een pickuptrucktaxi (het heeft een heel moeilijke Thaise naam, maar we wagen ons er niet aan) en hebben we uitgechecked in ons guesthouse. Om stipt 11 uur vertrok de bus naar de grens met Laos. Deze oversteek over de Mekong ging lekker soepel en na het nodige papierwerk en betalingen waren we iets na 2'en in Laos. Daar liepen we prompt Maryvonne ( http://maryvonne83.waarbenjij.nu ) tegen het lijf. Ook uit het Almeerse triathlonwereldje. Zij is 3 maanden aan het reizen en we zijn al ruim een maand vlakbij elkaar, maar ontlopen elkaar steeds. Nu was het eens gelukt om samen op dezelfde plek te zijn. We hebben daar een guesthouse opgezocht en zijn daarna wat gaan drinken en ervaringen uitwisselen in een barretje. 's Avonds hebben we gegeten bij een Lao BBQ, de honden vonden het iets lekkerder dan wij, maar het was voedzaam genoeg. Na met moeite betaald te hebben (al het personeel was verdwenen) zijn we nog in een bar gaan zitten waar het iets drukker was. We kregen meteen aanspraak met een Nederlands stel (waarvan de jongen op dezelfde basisschool als Richard heeft gezeten), dus daar hebben we nog mee gepraat. Tegen elven was het allemaal wel mooi geweest, dus ging iedereen zijn eigen weg. Vanochtend hebben we nog ontbeten met Maryvonne voordat zij weer terug naar Thailand ging. Op 10 februari gaan we vanuit hier (Huay Xai) de Gibbon Experience doen, dus tot die tijd blijven we in dit dorpje.
Zo! Je hebt het einde gehaald en wij zijn weer bij. Nu laten we je weer een week ofzo met rust!