Naar de eilanden!

Na ons bezoek aan het vasteland van Thailand besloten we wat (tropische) eilanden te bezoeken. Thailand heeft er nogal wat en allemaal bezoeken was iets te veel van het goede en bovendien zonder privevliegtuig praktisch onmogelijk in 2 weken. Na een uitgebreide, strenge doch rechtvaardige selectieprocedure door adviesbureau MSR (Myrna, Shanna, Richard) zijn de eilanden Koh Tao en Koh Chang als winnaars uit de bus gekomen. De eerste om een poging te doen ons PADI OpenWater duikcertificaat te halen, de tweede om te chillen en bruin te worden.
Na onze korte tussenstop in Bangkok na Kanchanaburi namen we 9 maart 's avonds de slaaptrein naar Chumphon, de kustplaats waar de ferry naar Koh Tao gaat. De trein vertrok netjes op tijd, dus we konden ons meteen klaarmaken voor de nacht. Een conducteur toverde in een handomdraai (letterlijk) de banken om in bedden en daarna konden we ons voorbereiden om te gaan slapen. Dit bleek nog een hele uitdaging... We hadden de allerlaatste bedden in de laatste coupe, dus we hingen aan het achtereind van de trein. Dit hield in dat we constant van links naar rechts werden geslingerd. Niet echt bevordelijk als je wil slapen. Alledrie kwamen we daardoor enigzins gebroken aan in Chumphon. Gelukkig had de trein dit keer weer wat vertraging, dus konden we in ieder geval iets langer blijven liggen (ipv om 04:30u 'pas' om 05:30 aankomen). Hierna werden we opgehaald door een bus die ons dan naar de ferry bracht. De ferry was een mooie luxe catamaran die ons lekker snel op onze tropische bestemming afzette. Nouja, tropisch... Net toen wij er aankwamen was er een buitje!
Gelukkig werd het snel droog en kwam onze pickup (ook weer letterlijk, met tas en al in de open achterkant van een 4x4) en werden we naar het duikresort gebracht. Na een korte introductie door Bas van www.duikenopkohtao.nl zijn we ingechecked en op pad gegaan naar het strand. Freedom Beach lag dichtbij dachten we, maar was toch nog een stukje lopen over een heuvel heen. Met de warmte waren we lekker bezweet tegen de tijd dat we daar aankwamen. De zee was gelukkig een heerlijke manier om af te koelen (al was het water best warm) en het strand was er om bij te kleuren en te slapen (slechte combi!).

De volgende ochtend begon onze duikcursus. We maakten kennis met onze leraar Hannes, een vrolijke Duitse Italiaan. De dag begon met wat theoretische kennis in een klas-setting. Onze groep bestond uit 9 mensen. Wij drieen deden de cursus in 4 dagen, de rest in 3. Dit betekende dat we het klassikale gedeelte gezamenlijk deden en het praktische (in het water) gedeelte in de twee groepen. De theorie ging erg soepel, Hannes vertelde de materie erg leuk en daardoor vloog de tijd en bleef de info goed hangen. Shanna en Myrna waren vooraf nog niet zeker of ze het duiken wel leuk zouden vinden en lieten dat afhangen van de eerste duik, die middag in het zwembad. Nadat we na de lunch al onze duikspullen (duikvest, flessen, flippers, duikbril, wetsuit, etc) hadden aangemeten waren we klaar voor de zwembadduik. Hannes legde eerst alle opdrachten uit en vertelde over de handgebaren die hij daarbij gebruikt. Praten onderwater is namelijk best lastig. Die eerste middag gaat ons alledrie goed af, alle opdrachten gaan met gemak! Shanna en Myrna zijn om en besluiten ook voor de hele cursus te gaan. 's Avonds vieren we dit besluit met een heerlijke BBQ die in ons duikresort (Buddha View) wordt bereid, het was zo lekker dat we hier elke avond van gegeten hebben!

De dag erna staat, na een laatste ochtend theorie, onze eerste duik in buitenwater op het programma. Tot wel 6 meter diep. We krijgen hier weer wat uitleg en, anders dan in het zwembad, zien we nu ook vissen en koraal. Wat een verschil met snorkelen, we kunnen nu ook vissen van voren zien in plaats van alleen bovenaf. Ook deze duik gaat weer soepel en we hebben er al veel lol in. Als beloning wachten er op de boot koekjes, watermeloen en ananas. Standaarduitrusting op elke boot hier, maar desalniettemin erg lekker. Bij terugkomst besluiten we meteen ons theorie-examen te doen, dan hebben we dat alvast gehad. Deze slagen we alledrie, nu nog de praktijk!
Op 13 maart beginnen we met een vrije ochtend, die we besteden aan uitslapen en lekker wat eten. 's Middags gaan we dieper duiken, nu tot 12 meter en iets verder uit de kust. Ook nu krijgen we weer wat opdrachten die allemaal soepel gaan (het levert ons bij Hannes de bijnaam 'Team Express' op). Het ritueel van duiken is: tas inpakken, wachten op de pickup, instappen, naar de haven rijden, uitstappen, op de boot stappen, varen naar de duikplek, spul aantrekken, eerste duik, spul uittrekken, chillen op de boot, spul aantrekken, tweede duik, spul uitrekken, chillen op de boot, terugvaren, van de boot stappen, in de pickup stappen, terugrijden, tas uitpakken, spullen schoonmaken en chillen in bar. Lekker ritme, toch?!
Onderwater zien we de gaafste vissen, zoals de felgekleurde papegaaivis, de blauwgevlekte rog, de gevaarlijke uitziende trigger-vis, de schattige Nemo en nog veel, veel meer. In het resort spreken we nog allemaal andere duikers, zowel beginnend als gevorderd. Superleuk en gezellig om zo'n gedeelde hobby te hebben.

Onze laatste lesdag begint met twee vroege duiken in de ochtend, het plan was om naar een wrak van een marineschip te duiken en naar een plek daar in de buurt te gaan. Ook maken we kennis met onze cameravrouw Jane, het is namelijk traditie dat er op de laatste lesdag een onderwatervideo wordt gemaakt. Na ons ritueel op het schip aangekomen horen we dat de plannen gaan wijzigen, er zijn namelijk iets verderop walvishaaien gesignaleerd. Omdat die redelijk zeldzaam zijn in dit gebied zet het schip gelijk koers naar die plek. Op het schip nemen de zenuwen toe, zelfs voor ervaren duikers is de kans om een walvishaai te zien erg klein. We krijgen onze briefing van Hannes die ons vooral laat zien welke vissen er zijn en ons verteld dat we gek moeten doen op de video, want dat ziet er leuk uit. Op de duikplek liggen dan al een flink aantal schepen, het bericht van de haaien reist ons vooruit. We hijsen ons in de pakken en dalen af voor de eerste keer. Het duurt niet eens zo lang of we krijgen al het signaal dat we moeten haasten, overal komen duikers vandaan en ja hoor, daar zwemt de grootste vis van de wereld. Op een paar meter onder ons zien we zo'n 8 meter lange vis zwemmen. De bubbels van de vele duikers onder ons ontnemen ons het verdere zicht, maar het is nu al een onvergetelijk gezicht. Helaas zwemt hij iets te diep voor ons, dus we laten hem gaan. We maken wel nog een tochtje door de rest van de duikplek en zien daar ondermeer nog grote scholen tonijn, makreel en kleinere groepjes van allerlei soorten vis. Het zijn er zoveel dat we er soms dwars doorheen zwemmen. Opeens begint Myrna te seinen en wijzen. Hannes, Shanna en Richard draaien zich dan pas om en zien dan nog een haai zwemmen, eerst vlak naast ons en dan van ons weg. Wow! Nu waren er niet veel andere duikers en zwom hij op onze diepte. Ook de cameravrouw heeft mooie opnames, want die is nu vlakbij ons. Zelfs onderwater zijn we nu al benieuwd naar de beelden. Nog vol adrenaline is onze tank bijna leeg en keren we terug naar het schip. Daar beginnen de verhalen. Iedereen is wel jaloers op ons, dat wij op onze derde duik ooit al deze vis zien. Anderen die hier al tig keer gedoken hebben missen hem nu weer. Dat maakt ons wel erg trots. De tweede duik komen we geen walvishaai meer tegen en is er dus tijd voor wat grappen. Het begint al met een (onbedoeld) verkeerde 'James Bond' koprol het water in van Richard. Elke keer als de cameravrouw in de buurt is, proberen we iets te doen. Vooral Richard deed elke keer iets geks. Aan het eind van de tweede duik zijn we dan officeel geslaagd. De reis terug duurt iets langer, want het schip heeft wat kuren. Het gaf ons nog wel de tijd om wat na te praten en te genieten van de zee. Bij het resort aangekomen droppen we onze spullen en gaan we naar het strand iets verderop het eiland. Zo zijn we in ieder geval nog even buiten ons duikresort geweest! We wilden wel weer op tijd terug zijn voor de premiere van de film, dus iets na 5'en zaten wij in de bar op de eerste rij voor de vertoning. Omdat er al geruchten waren dat er een walvishaai op zou staan was het erg druk. De film volgt ons helemaal van begin van de dag tot het eind en was erg leuk in elkaar gezet, we hebben er dus ook 1 gekocht. De walvishaai en Richard's mislukte duik werden met veel gejuich, geklap en gelach onthaalt. Na de film kregen we ons certificaat en felicitaties. We zijn nog steeds erg trots op ons!

Over de volgende dag hebben we lang getwijfeld om nog een paar duiken te doen in de ochtend, maar uiteindelijk beslissen we voor chillen op een strandje. 's Middags vertrekt onze boot terug naar Chumphon, dus is het weer tijd om onze tas in te pakken. Mooi op tijd voor de boot komen we bij de pier aan en in no-time zijn we terug op het vasteland. Daar staan alweer busjes te wachten die ons naar de trein brengen. Op het station geven we even onze spullen af bij een locker en doden de tijd met internetten en avondeten. Natuurlijk is de trein weer vertraagd, dus zijn we alsnog te vroeg op het station. Gelukkig zijn onze bedden in de slaaptrein deze keer op een betere plek dan de vorige en bungelen we er niet achteraan. Iedereen kan nu lekker slapen en beter uitgerust zijn we weer op het station in Bangkok, zo'n beetje onze vaste uitvalslocatie van de afgelopen weken. Op het station nemen we een ontbijtje en daarna vervolgen we onze reis met een busrit van een paar uur. Na de busreis wacht er weer een ferry op ons om ons naar Koh Chang te brengen. Daar stappen we dan weer in een lokale taxi die ons naar White Sand Beach brengt. We hadden onze zinnen gezet op dit strand en na wat heen en weer lopen hebben we mooie bungalow met strandzicht uitgezocht. Het strand doet zijn naam eer aan, het is er prachtig wit. Volgens het boekje van Myrna komt dit door de poep van de papagaaivis, maar daar staan we maar niet te veel bij stil... De dag besluiten we met een heerlijke duik in de warme zee en een etentje op het strand. Tijdens het eten is er nog een show van mannen die met vuur spelen.
Zaterdag 17 maart is onze stranddag. We smeren zoveel mogelijk zonnebrand en bruinen lekker bij, maar toch verbranden we ook een beetje. Zo af en toe koelen we af met een duik en drinken daarbij heerlijke fruitcocktails. Al jaloers?
Na deze relaxdag gaan we de dag erna iets verderop het eiland bekijken, we dachten even naar Khlong Prao-beach toe te wandelen, maar dat bleek toch iets te veel van het goede dus het laatste stuk hebben we per taxi afgelegd. Ook hier is het lekker rustig en fantastisch met wit strand en blauwe zee. Hier huren we een kayak en varen we een stukje landinwaarts. De zon brandt ondertussen lekker door, dus we varen van schaduw naar schaduw. De dames vinden het heerlijk zitten in de kayak, terwijl Richard zich maar lam roeit. Na zo'n twee uur hebben we alle inhammen en zijriviertjes gezien en gaan we weer terug naar ons eigen strand. Niet per kayak, maar per taxi. Ook nu nemen we weer een lekker diner bij een restaurantje op het strand.

Ook de 19e maart is wat actiever voor ons. We trekken de jungle in. Koh Chang heeft een groot binnenland dat nog echt jungle is. Onder leiding van Raht trekken we met nog zo'n 10 anderen die kant op. Het is een stevige wandeling, bijna iedereen kan mee. Alleen een iets oudere, Franse man heeft iets problemen en blijft iets achter. Raht laat ons allerlei dieren zien, zoals slagen en vogelspinnen. Onderweg stoppen we ook een paar keer voor zwemmen in watervallen, lekker verfrissend na het zweten tijdens het wandelen. De tocht duurt ruim 7 uur en na afloop zijn we ook goed moe. Terwijl we terugrijden zien we ook nog apen op de weg voor ons, dus stoppen we om die nog even bananen te geven. Best brutale beestjes. Wij laten ons afzetten in een (voormalig) vissersdorpje dat nu overgenomen is door toeristische stalletjes. Na het eten daar gaan we terug naar onze bungalow en vallen we vrijwel direct in slaap.

Toch gaat de wekker dan weer niet te laat, want onze volgende excursie wacht op ons. Met een boot gaan we een hele dag langs 5 eilanden. Bij elke stop gaan we snorkelen en op de boot is lekker eten. Een goede combi! Na onze duikervaring is snorkelen toch iets minder leuk, het liefst wilden we achter de vissen aan, maar dat is zonder tank toch lastiger. Die avond is alweer onze laatste avond op het tropische eiland in Thailand. We praten nog lang na voordat we uiteindelijk gaan slapen.

De 21e zetten we Myrna af op het vliegveld, na 3 weken samenreizen is ze ons reismaatje geworden en het voelt gek om weer afscheid te moeten nemen. Leuk om alle verhalen van thuis te horen (zoals het nieuws, dat gaat echt compleet langs ons heen). We zijn, ondanks een iets langere en minder soepel dan geplande reis, ruim op tijd op het vliegveld en eten daar nog wat. Bij het inchecken van haar baggage krijgt ze nog te horen dat ze misschien van een indirecte vlucht (via Parijs) op een directe vlucht meekan, omdat de vlucht overboekt is. In de tussentijd dat we op uitsluitsel wachten eten we nog een ijsje. Hierna blijkt dat ze toch niet op de directe vlucht meekan en dus op de normale vlucht vertrekt. Iets voor 23u zeggen we gedag en zwaaien we nog heel lang tot we Myrna niet meer zien.

En dan zijn we weer met z'n tweetjes. We gaan naar een luxe hotel om de hoek bij het vliegveld. Een bellboy pakt meteen onze backpacks aan en brengt ze naar de kamer, dat zijn we niet gewend in hostels. We hebben zo'n beetje de goedkoopste kamer in het hotel, maar die is net zo goed als een duurdere. We slapen er in ieder geval heerlijk en zijn de volgende dag goed wakker, al is het wel ff gek om zonder Myrna wakker te worden. We checken netjes uit en ook nu weer wordt onze bagage tot de drempel voor ons getild. Op het vliegveld lunchen we iets, want er staat nu een vliegtuig op ons te wachten. Die middag vliegen we naar Singapore, waar onze reis nu verder gaat. Hier zijn we tot 28 maart, dan gaan we Maleisie in en langs de westkust omhoog tot 10 april. Dan gaan we van Penang in Maleisie naar Medan op Sumatra in Indonesie. Op Richards verjaardag (14 april) vliegen we dan naar Jakarta, waar we uiteten gaan met Richards ouders. Zij zijn dan voor een paar weken ook in Indonesie, het idee is om een paar dagen samen sightseeing te doen. Alweer een leuk vooruitzicht!