Steden, bossen, lekker eten en vriendelijke mensen

Welkom, Melakka. Eerlijk is eerlijk, geschiedenistechnisch hadden wij geen benul dat de Nederlanders hier zoveel hebben achtergelaten. Melakka ligt strategisch midden in de zeepassage 'de Straat van Melakka' tussen India en Indië. Dat hield in dat al vroeg Europese kolonisators (eerst Portugal, toen Nederland en later Engeland) het belang van de stad inzagen. Uiteindelijk hebben de Nederlanders er bijna 200 jaar het bewind gevoerd om ten tijde van de VOC de monopolie op specerijhandel te handhaven. Dit houdt in dat het centrum van Melakka wordt gevormd door 'het Stadthuys', met op het aangrenzende plein een Nederlandse kerk en meer Nederlandse gebouwen. Hoewel het aan de ene kant trots opwekt dat het Nederlandse rijk in onze Gouden Eeuw zover strekte is de brute wijze waarop de monopolie werd gecontroleerd niet echt netjes. Lokale bevolking werd onderdrukt en andere handelaren moesten ongelooflijk veel belasting betalen. De expansiedrift kwam tot een eind met het failliet gaan van de VOC en 'onze' grenzen werden teruggedrongen.

Het centrum van Melakka barst, naast alle bijzondere gebouwen, ook van de musea, maar niet allemaal zijn ze even interessant en is er nogal wat overlap in de verhalen. De stichting van de stad Melakka door de verjaagde prins uit Singapore en de ontworsteling aan de greep van de Europese kolonisators is na vier keer wel duidelijk. Toch is het een waardevol bezoek, zeker de architectuur en het stratenplan is mooi om te zien. Niet voor niets staat het oude stadscentrum op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Na het bekijken van de gebouwen en het bestuderen van de geschiedenis is het tijd om te eten. De 'Capitol Satay' wordt ons aangeraden door de Lonely Planet en niet zonder reden blijkt. Er heeft zich al een rij gevormd voor de deur als wij aankomen rond zessen en die neemt alleen maar toe in de tijd dat wij daar zitten te eten. Het principe is simpel, je krijgt een pan met satesaus in het midden van de tafel. Dan kies je allemaal stokjes met vlees en groenten uit die je dan ala (sate)fondue eetklaar maakt. Mjummie!

De volgende dag toch nog een museum gedaan, namelijk degene behorend bij een levensgrote replika van een Portugees schip. Ook hier was de inhoud weer veel herhaling, maar toch wel leuk omdat het werd tentoongesteld in dit schip. Na nog een snel rondje door het bijbehorende museum over de natuur en lucht- en ruimtevaart was het wel weer genoeg geweest en begaven we ons richting Chinatown. In deze wijk zijn een aantal straten die een Nederlandse naam hebben of hadden (Heerenstraat, Jonkerstraat) en op Heerenstraat nummer 8 staat een huis gebouwd door de Nederlanders dat helemaal gerestaureerd is. Leuk om typisch Nederlandse elementen als bakstenen en houten draagbalken te zien. Daarna wat door Chinatown gedwaald langs tempels, huisjes en winkeltjes en bij een Nederlands cafe een broodje kroket gegeten (tsja, na al die maanden krijgen we toch een beetje heimwee naar sommige etenswaren). 's Avonds hebben we verschillende avondmarkten afgestruind, 1 vlakbij ons hostel en 1 in Chinatown. Hier hebben we lekker genoten van verschillende lekkernijen: pannenkoekjes, shoarma en 'tornado-aardappel op een stokje'.

Op 31 maart zijn we naar Kuala Lumpur (KL) gegaan. Ook hier weer met een goede bus en dus stonden we lekker vlot in de hoofdstad van Maleisie. Deze trip hebben we samen met een Duitser gedaan die ook die kant op ging. Hij was al in KL geweest, dus kon ons mooi een beetje de weg wijzen. Na even speuren vonden we ons hostel in een beetje verlept gedeelte van het Chinatown hier. Binnen was het gelukkig wel wat beter, de Franse receptionist helpt ons installeren en wij gaan daarna meteen de stad weer in. Die avond was het 'Earth Hour', een uur lang gaan dan op zoveel mogelijk plaatsen het licht uit om aandacht te vragen voor het milieu en om zuinig om te gaan met energie. We gaan daarvoor naar de Sunway Piramids shoppingmall, een groot winkelcentrum met een felverlichte Sphinx en piramide die dus onverlicht zouden worden. Wij waren daar zo'n beetje de enige toeristen, dus werden we met grote ogen aangekeken. Van de organisatie kreeg iedereen een kaars en iets voor half negen was het aftellen tot de lichten uitgingen en iedereen met een kaars liep (die wel om de haverklap uitging door de wind). De rest van het programma was wat knullig inelkaar gezet met presentators die niet wisten wat er ging gebeuren en ietwat chaotisch verlopende dansjes. Het was wel een grappig gezicht en de sfeer was goed. Nog twee keer zijn we geinterviewd door een cameraploeg over onze bespaartips en waarom we hier zijn. Na een uurtje gingen de lichten weer aan en namen we de bus terug naar ons hostel.

1 April hebben we afgesproken met Gwendolyn. Haar hebben we ontmoet in Chiang Mai tijdens onze olifantentocht. Haar dochter woont in Kuala Lumpur en toen we haar mailde met de vraag voor wat tips, bleek ze toevallig ook in KL te zijn. We spraken met haar en haar dochter af bij een kunstcentrum waar allerlei traditionele producten gemaakt werden, van kleding tot complete kamerschermen van hout. Overal waren kunstenaars bezig, erg leuk om dat te zien. Volgens goede KL-traditie zijn we vervolgens een shoppingmall (Pavillion) ingedoken, de enige plek waar het overdag wel koel is. Na ons weer verbaasd te hebben over de grootte en inhoud van de shoppingmall zijn we met haar dochter meegegaan naar een oud pand in Chinatown. Zij kende de eigenaar van het hostel dat erin gevestigd is. Het gebouw is uit de koloniale tijd en vooral de facade is supermooi met groen en wit. Helaas is het pand van binnen een beetje vervallen. Ze gaven nog een tip voor een pasar malam (avondmarkt) in een buitenwijk, dus daar zijn we 's avonds heengegaan, na eerst nog een rondje gelopen te hebben in Chinatown, waar nog heel wat huisjes staan met een buitenkant zoals de grachtenpanden (trapgevels, klokgevels) in Amsterdam. Helaas konden Gwen en haar dochter niet mee naar de pasar malam, dus hebben we met z'n tweeen maar al het lekkers opgegeten dat daar te koop was. Van de meeste dingen hebben we overigens geen idee wat we nou echt gegeten hebben...

De dag erna bestond uit het kriskras door KL sightsee-en. Eerst hebben we rond Merdaka square (bevrijdingsplein) allerlei oud-Britse gebouwen gezien en de verhalen daarachter geprobreerd te achterhalen. In een klein museum aan dat plein lag was een maquette van het plein en werden hele mooie houten souvenirs gemaakt. Wij besloten onze toch al groeiende collectie koelkastmagneten (uit elk land hebben we er nu 1) uit te breiden met zo'n houten met daarop een heleboel wolkenkrabbers van over de hele wereld. Daarna zijn we weer de koelte van een shoppingmall gaan opzoeken, dit keer Times Square. Het vervoersmiddel om daar te komen was dit keer een lightrail-metroverbinding boven de grond die dwars door de stad loopt. Het geeft ook meteen een mooi uitzicht. Behalve dat het winkelcentrum weer bizar groot is (ruim 10 verdiepingen, elke verdieping de grootte van 1 Bijenkorf), zat er in dit winkelcentrum ook een heel attractiepark. De achtbaan daarvan liep zowat dwars door het winkelend publiek. Na even getwijfeld te hebben, besloten we toch naar binnen te gaan. De aankleding was erg leuk, maar echt druk was het niet. We zijn in de draaimolen geweest, in een treintje dat daar rondrijdt en in de botsautootjes. Hoogtepunt was toch wel de achtbaan, waar we meerdere keren in zijn geweest. 's Avonds zijn we naar de Petronas Towers geweest, de 2 voormalig hoogste gebouwen in de wereld. De identieke 'Twin Towers' zijn halverwege met elkaar met een brug verbonden, wat een mooi gezicht geeft als het witverlicht is. In de onderliggende shoppingmall (natuurlijk!) hebben we lekker sushi gegeten en sloten we onze dag af. De laatste volle dag in KL viel wat in het water (letterlijk), want de hele dag regende het. We zijn nog even uit het hostel geweest om nieuwe schoenen te kopen, van al dat wandelen waren onze hardloopschoenen al helemaal opgeraakt en nu hebben we weer nieuwe boemlauwe patta's. We hadden ontzettend veel zin in pizza en omdat we bij ons in de buurt geen pizzatent konden vinden hebben we de halve stad door gereisd om naar de PizzaHut te gaan in het winkelcentrum bij de Petronas Towers. Wij dachten: bij de PizzaHut hebben ze een ruime keuze aan pizza's, maar dat viel toch ff vies tegen: ze hadden maar 8 verschillende pizza's, die bijna allemaal iets met ananas waren. Een normale pizza Tonno of Quatro Formaggi stond niet eens op de kaart, een beetje een tegenvaller dus...

Die woensdag zijn we weer vertrokken naar onze volgende standplaats, nu het dorpje Tanah Rata in de Cameron Highlands. Dit heuvelachtige gebied is heel wat koeler dan de steden waar we tot nu toe waren, wel zo lekker! In dit gebied is ook meneer Thompson (van het Jim Thompson-huis in Bangkok - zie eerder verslag) verdwaald geraakt en niet meer gevonden. Hopelijk gebeurt dat ons niet! Na weer een soepele busrit zijn we ergens in de middag in het dorpje en laten we ons voorlichten over de wandelmogelijkheden. We boeken gelijk twee toertjes voor de volgende dagen zodat we met gids allerlei leuke dingen kunnen doen en zien. Van de receptioniste krijgen we nog een goede eettip (mocht je in de buurt zijn, 'Kumar'), een Indische tent met heerlijk naanbrood. Onze eerste toer vertrekt donderdagochtendvroeg en voert ons 2 uur lang dwars door de jungle naar de grootste 'bloem' ter wereld: de Rafflasia, vernoemd naar de ontdekker van de 'bloem' (en stichter van Singapore overigens) Sir Stamford Raffles. 'Bloem' tussen aanhalingstekens, want het is eigenlijk een paddenstoel... In onze toergroep zitten best veel mensen en, je komt zo ook overal tegen, ook een paar Nederlanders. De afgelopen dagen heeft het flink wat geregend waardoor het pad nu flink modderig is. Vooral het laatste (en steilste) stuk is een-en-al geglibber. Na de fotosessie bij de 'bloem' keren we weer terug, helemaal onder de modder omdat we allebei een keer uitgegleden zijn. Van de lokale bevolking krijgen we nog een demostratie blaaspijp schieten en we mogen het ook zelf even proberen. Zoals elke dag daar begint het stipt om half 3 te regenen, maar dan zitten we gelukkig al in de jeep terug naar het dorpje.

Vrijdag 6 april stond de ochtend ook al weer volgepland. Met een klein groepje van 5 zijn we als eerste naar een theeplantage (Boh genaamd, een bekend theemerk in Maleisie) geweest. Deze theeplantages zijn enorm indrukwekkend en lopen in allerlei groentinten dwars door het landschap. Van onze gids en in de theefabriek bij de plantage kregen we veel uitleg van groei van de planten en het oogsten, verwerken en verpakken van de thee. Wat wisten we eigenlijk weinig van thee! Ook hebben we lekker een kopje thee gedronken met schitterend uitzicht op deze plantage. Ze reikten zover als het oog kon zien, ongelovelijk om dan te beseffen dat dit alleen maar voor eigen Maleisisch gebruik is en er niets geexporteerd wordt. Vervolgens reden we met de auto het hoogste punt van de regio op, de Gunung Brinchang. Vanaf hier hadden we een mooi uitzicht. Er was daarboven ook een 'Mossy Forest', een bos compleet overgroeid met mos. Op sommige plekken was er zoveel mos op wortels gegroeid dat er op kon staan en eigenlijk niet door had dat er onder een diepe afgrond was, de grond zweefde als het ware erboven. Het was wel kruipen en klimmen, de dame met haar slippers en witte broek was niet zo blij, maar wij waren wel goed uitgerust. Na de wandeling weer terug de auto in en naar het vlinder- en reptielenpark. Hier had iemand allemaal vlinders en reptielen verzameld en tentoongesteld. Het was een flinke verzameling van prachtige en bijzondere beesten. Ten slotte was er nog een bezoekje aan een aardbeienkwekerij. In een grote kas stonden allemaal planten met zomerkoninkjes. De Central Highlands is leverancier voor aardbeien voor heel Maleisie. Voor de lunch waren we terug in het dorpje. Hier wilden we wat gaan eten bij 'Jasmine' een cafe bij ons hostel om de hoek. Van de Nederlanders van de toer de dag ervoor hoorden we dat het een Nederlands tintje had, dus we waren benieuwd. Al aan de overkant van de straat was het onmiskenbaar: De knaloranje gevel, er schalde 'Heb je even voor mij' uit de speakers en er liepen allemaal mensen in een polonaise. Daar gaat onze reputatie in het buitenland ;) Er was net een Nederlandse toerbus aangekomen en voor een tussenstop kwamen die dus hier uit. De eigenaar heeft jarenlang in Assen een Maleisisch restaurant gehad en is 16 jaar geleden teruggekeerd naar Maleisie, maar nooit zijn Nederlandse gebruiken kwijtgeraakt. We bestelden een frikandel, loempia en patat en zongen lustig mee met de Nederlandse karaoke die opstond. Grappig! Natuurlijk begon het ook nu om half 3 weer te regenen, maar toen zaten we lekker droog binnen te lezen, toen de bui ophield hebben we wat gegeten en zo ons bezoek aan de Cameron Highlands afgesloten.

Het is inmiddels 7 april als we weer in de bus zitten naar het eiland Pulau Penang. Wederom een soepele tocht, wel moeten we bij een tussenstop ineens overstappen op een andere bus. Schijnbaar ging die van ons niet naar het eiland toe. Niet zo handig gecommuniceerd, maar goed. Penang ligt in het noordwesten van Maleisie, bovenaan de 'Straat van Melakka'. Om die handige locatie is ook hier de koloniale inbreng goed te merken met plaatsen in de buurt genaamd 'Butterworth' en 'Georgetown' (hoofdstad van het eiland). Het hostel dat we hebben uitgezocht zit in Batu Feringghi op zo'n uur met de bus van Georgetown af. Echt veel hebben we hier niet gedaan. We hebben geprobeerd de boot naar Indonesie te boeken, maar dat ging niet, want die boot vaarde al een jaar niet meer. Ook hebben we geprobeerd een vliegticket te boeken, maar dat ging niet, want betalen via internet ging niet en het kantoor op het vliegveld was dicht. Tenslotte wilden we graag onze verslagen op deze blog bijwerken, maar dat ging niet, want de computerverslaafde 14-jarige zoon van de eigenaar had dag en nacht de enige PC in gebruik. Nouja, we hebben in ieder geval lekker gegeten daar! 1 dagje zijn we Georgetown ingegaan en hebben daar een drietal wandelingen uit een foldertje samengevoegd tot 1 grote en van alles gezien. Het centrum van Georgetown staat (ook) op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en wordt dus mooi onderhouden. Heerlijk hebben we nog wat gegeten bij een Indisch restaurant (we zijn dol op Naanbrood geworden) en met een volle buik zijn we in de bus terug gestapt. Bij terugkomst in het hostel bleek de verjaardag van de net 14-jarige jongen gevierd te worden, er was allemaal eten en taart met een kaarsje en familie. Ook wij als gasten mochten meedoen met het feestjes. Netjes hebben we nog een beetje meegegeten, maar we zaten echt te vol van ons eigen avondeten om nog meer te eten! Die avond hebben we nog gekletst met de andere gasten en familie en met de jongste kinderen spelletjes gedaan.

Okee, okee, dit waren weer twee lange verhalen, maar je bent nog niet van ons af, er komt snel nog een derde aan. Dan zijn we weer even bij en kunnen we jullie weer even met rust laten!